Zapomniane skarby. Stroje ludowe Polski i Ukrainy w rysunkach J. Głogowskiego i K.W. Kielisińskiego
- Wydarzenie archiwalne: 15.03.2022
Podany czas trwania wystawy nie uwzględnia dni wolnych oraz rzeczywistych godzin otwarcia. Przed wizytą w danym obiekcie prosimy o kontakt z organizatorem celem potwierdzenia dostępności ekspozycji.
Muzeum Etnograficzne - ArsenałToruń, Wały Generała Władysława Sikorskiego 19
DOJAZD
UDOSTĘPNIJ Muzeum Etnograficzne w Toruniu udostępniło w budynku Arsenału fragmenty wystawy „Zapomniane skarby. Stroje ludowe Polski i Ukrainy w rysunkach J. Głogowskiego i K.W. Kielisińskiego". To ekspozycja kilkudziesięciu szkiców i akwarel odkrytych przez Aleksandra Błachowskiego w polskich i ukraińskich placówkach muzealnych i naukowych. Zwiedzać ją można w godzinach otwarcia Muzeum.
Informacje o wystawie, którą udostępniamy dzięki uprzejmości Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Etnograficznego w Toruniu:
Z początkiem XIX w. w całej Europie pojawiły się tendencje do rejestrowania folkloru, zwłaszcza pieśni, podań, mitów i wierzeń oraz wprowadzanie ich do literatury i muzyki. W Polsce tendencje te przybrały charakter badań nad kulturą ludu, która postrzegano jako źródło tradycji narodowych. Twórcą pierwszego programu badań ludoznawczych był Hugo Kołłątaj, który uzasadniał konieczność „poznania obyczajów pospólstwa we wszystkich prowincjach, województwach i powiatach. Osobliwie zaś różnice w ubiorze nie tylko co do kroju, ale nawet co do koloru, żadnego gatunku ich okrycia nie opuszczając. Dalej apeluję by badania i dokumentacja objęły „wszystkie ludy tego kraju”. Na ten apel odpowiedzieli liczni artyści, także Głogowski i Kielisiński, a także arystokraci, którzy zaczęli tworzyć biblioteki, archiwa, kolekcje dzieł sztuki. Jednym z nich był Jan Gwalbert Pawlikowski, który stworzył wspaniały zbiór grafik, w tym także prac Jerzego Głogowskiego.
Źródło: Muzeum Etnograficzne im. prof. Marii Znamierowskiej-Prüfferowej w Toruniu
Informacje o wystawie, którą udostępniamy dzięki uprzejmości Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Etnograficznego w Toruniu:
Z początkiem XIX w. w całej Europie pojawiły się tendencje do rejestrowania folkloru, zwłaszcza pieśni, podań, mitów i wierzeń oraz wprowadzanie ich do literatury i muzyki. W Polsce tendencje te przybrały charakter badań nad kulturą ludu, która postrzegano jako źródło tradycji narodowych. Twórcą pierwszego programu badań ludoznawczych był Hugo Kołłątaj, który uzasadniał konieczność „poznania obyczajów pospólstwa we wszystkich prowincjach, województwach i powiatach. Osobliwie zaś różnice w ubiorze nie tylko co do kroju, ale nawet co do koloru, żadnego gatunku ich okrycia nie opuszczając. Dalej apeluję by badania i dokumentacja objęły „wszystkie ludy tego kraju”. Na ten apel odpowiedzieli liczni artyści, także Głogowski i Kielisiński, a także arystokraci, którzy zaczęli tworzyć biblioteki, archiwa, kolekcje dzieł sztuki. Jednym z nich był Jan Gwalbert Pawlikowski, który stworzył wspaniały zbiór grafik, w tym także prac Jerzego Głogowskiego.
Źródło: Muzeum Etnograficzne im. prof. Marii Znamierowskiej-Prüfferowej w Toruniu