SEN NOCY LETNIEJ

Balet do utworów Feliksa Mendelssohna-Bartholdy'ego

Wykonania odbywają się za zgodą wydawnictwa Breitkopf & Härtel KG.

Karol Urbański, inscenizator i choreograf , podążył śladami komedii Szekspira : widzimy więc królestwo elfów, władającego nim Oberona i wszędobylskiego, niebezpiecznego Puka, czapce Spodka wyrastają długie uszy-zamienia się w osła ,mgła zasnuwa las pełen czarów oraz „ wątek ludzki” : 6 rzemieślników przygotowujących teatralne przedstawienie z okazji ślubu Tezeusza z Hipolitą, Egeusza zatroskanego o córkę Hermię, która pokochała niewłaściwego ( w ojcowskim rozumieniu) młodzieńca.

Komedia zaliczana do najpopularniejszych dzieł Szekspira opowiada historię trzech par: Hermii i jej narzeczonego Lizandra, Demetriusza i Heleny, króla elfów Oberona i nieposłusznej królowej elfów Tytanii. Ojciec Hermii nie zgadza się na jej małżeństwo z Lizandrem. Zrozpaczeni kochankowie uciekają do lasu. W ślad za nimi podąża zazdrosny o Hermię Demetriusz i zrozpaczona z miłości Helena. W historię mieszają się też leśne duszki ,a wśród nich szczególnie ważną postacią jest Puk, służący Oberonowi.

Kostiumy zaprojektowane przez Tijanę Tyski odwołują się do leśnych barw, ulubionych wszak przez elfy: różnych odcienie zieleni ( szmaragdowa, oliwkowa,soczysta trawiasta).Tytania okrywa się płaszczem, który uszyto z 20 metrów bieżących jedwabiu; na dole ma 9 metrów rozpiętości a jego tren ciągnie się ponad 3 metry.

Dla scenografa, Wacława Tadeusza Ostrowskiego premiera ta była pierwszą tak dużą, sceniczną pracą.

W budowaniu nastroju wspomogły go światła wyreżyserowane przez Macieja Igielskiego, który już kilkakrotnie współpracował przypowstawaniu premier w Operze Nova ( stworzył klimat strachu i beznadziei w „Zniewolonym umyśle” oraz sugestywnie towarzyszył światłem dramatowi Halki w operze Moniuszki i w "Rigoletcie" Verdiego).

Dla potrzeb spektaklu, obok muzyki scenicznej Mendelssohna do komedii Szekspira, w tym kantaty „Lobesgesang” na dwa soprany solowe, chór żeński i orkiestrę, wykorzystane zostaną fragmenty Symfonii „Szkockiej”i „Włoskiej”, uwertura „Meluzyna”.

Źródło: Opera Nova