Re:generacje — czytanie sceniczne | Nie jestem jakaś chora 

Nie za górami, nie za lasami, w zwyczajnym bloku, w małym m3, gdzie przez cienkie ściany słychać codzienne życie sąsiadów, powstaje nowe królestwo. Maria, coraz mniej pewna własnej przeszłości, pewna jest jednego — że jest królową Boną. Starsza kobieta coraz głębiej zanurza się w świat, który sama sobie stworzyła — świat monarchii, dekretów i ceremonii odprawianych wśród córki, wnuczki i psa. Utrata tożsamości splata się tu z poczuciem godności, a absurdalne dworskie rytuały odsłaniają czułość i bezsilność kobiet próbujących zatrzymać bliskość, zanim pamięć zdąży się rozpaść. 

„Nie jestem jakaś chora” to pełna absurdu i gorzkiego humoru opowieść o trzech kobietach, które stoją wobec utraty tożsamości jednej z nich. To również historia o tym, jak trudno jest kochać kogoś, kto powoli znika. 

autorka: Daria Sobik

reżyseria: Maria Bakumenko (Akademia Sztuk Teatralnych w Krakowie – Filia we Wrocławiu)

obsada:
Bona – Jolanta Teska
Córka – Matylda Podfilipska
Wnuczka – Maja Kalbarczyk (gość)
Pani z MOPSU – Maria Kierzkowska
Pies – Jarosław Felczykowski