Poezja Wizualna – filmy z Pracowni Semiotyki Wizualnej UAP w Poznaniu

Kiedy: 27.10.2021 (środa), godz. 18.00

Wstęp wolny!

Po pokazie zapraszamy na rozmowę o filmach i działalności Pracowni.

Opieka artystyczna – dr hab. Katarzyna Dreszer (prof. UAP), Andrzej Konieczny
Współpraca merytoryczna – Malina Barcikowska

Program przeglądu:

Weronika Nowacka – 080920191437 – 2:01
Maks Rzontkowski – Grubas – 0:31
Wojtek Siejak – Lethe – 1:09
Wojtek Siejak – Chciwość – 1:06
Dana Danylova – Thought – 2:24
Kaja Szałankiewicz – Czym Zabijać Zwierzęta – 2:46
Emilia Strzałka – Lethe – 3:45
Ewa Sztefka – Pasargada – 1:34
Agata Perszutow – Grand Traditional Artists – 0:59
Justyna Wilczyńska – log off – 1:00
Katarzyna Pieróg – bez nazwy – 0:54
Aleksandra Łojowska – Lethe – 1:43
Monika Słoma – Fuga – 4:00
Aleksandra Darangowska – napis w ruchu – 0:27
Alicja Grotuz – nibydobre – 1:31
Jakub Kostewicz – nie pamiętam 1:19
Julia Hazuka – Snumbra – 0:58
Zuzanna Michalska – Sortownia uliczna – 1:48
Ewelina Duffy – zwykła rodzina – 4:26

Pracownia Semiotyki Wizualnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu powstała w 1998 roku w ramach Katedry Komunikacji Wizualnej. Program został przygotowany i realizowany przez prof. Ryszarda K.Przybylskiego. Obecnie pracownia jest kierowana przez prof. UAP dr hab. Katarzynę Dreszer. Celem Pracowni jest badanie i opracowywanie formuł współczesnego komunikatu wizualnego w rodzącej się kulturze informatycznej.
Zakres działań obejmuje powstające systemy semiotyczne związane z zagadnieniem teorii śladu i znaku określanego charakterystyką wielomedialnych technologii. Rodząca się dominacja obrazu w przekazie informacji wraz z dominacją elektronicznego zapisu rozszerza relacje między światem realnym i wirtualnym. Wykonstruowany zapis znaczeń – abstraktów staje się znakiem przedmiotu realnego w dowolnych przestrzeniach i kontekstach. Te z kolei inicjują nowe sensy. W przestrzeni rzeczywistej postrzegamy obiekty i zapamiętujemy je. Wiedza o nich pozwala na dokonanie zapisu. Zapis natomiast, staje się konsekwencją doświadczenia w relacji realnego obiektu i wiedzy, odczuć i emocji. Znak w wirtualnej przestrzeni jest swego rodzaju matrycą informatyczną świata realnego dla świata wirtualnego.
W ten sposób swoje postrzeżeniowe odniesienia zyskuje poprzednio wyabstrahowana teoretycznie idea protopisma, znamiona środków przekazu, konstytuowanie się znaku, czy systemy kodowania i informowania. Relatywność rozumienia tych zakresów semantycznych zależy od punktu widzenia i intelektualnego rozbioru rzeczywistości. Są one tworzone na potrzeby określonej myśli, koncepcji oraz skali postrzegania intelektualnego i zmysłowego.
Zajęcia odbywają się na zasadzie wykładów i korekt. Omówione zagadnienia stają się przedmiotem analizy i refleksji studenta. Głównym obszarem naszych poszukiwań i zarazem ich rezultatem, stała się plakatowa forma obrazu płynnego. Ta autorska forma jest realizowana w Pracowni Semiotyki Wizualnej od kilkunastu lat. Krótkie, syntetyczne obrazy płynne są wynikiem wnikliwych analiz i rozważań teoretyczno- badawczych. Ich realizacja wymaga dużej precyzji myślowej, syntezy postrzegania, obserwacji i realizacji formy wizualnej. Efekt końcowy staje się wizualną syntezą, zapisem myśli, znaczeń i spostrzeżeń. Przekaz pozbawiony narracji i wizualnej tendencji do dekoracyjności nabiera znaczeniowej siły i intensywności. W ostatnich latach tematami naszych filmowych wizualizacji były m.in.: Czołówka filmowa, ślad ( wg teorii Derridy), found footage, współczesna interpretacja grafik Rembrandta, Schody Odeskie, litera w ruchu, poezja w plakacie płynnym, filmowa interpretacja książki Laureatki „Czarny Młyn” Marcina Szczygielskiego dla Fundacji Cała Polska Czyta Dzieciom.
Pracownia Semiotyki Wizualnej kilkukrotnie realizowała pokazy w ramach Festiwalu „Poznań Poetów” w ramach Centrum Kultury Zamek. Nasi studenci realizowali również prace związane z poezją wizualną ,wizualizacje poezji Julii Hartwig czy wizualizacje do kompozycji Johna Cage.
Prace w zakresie obrazu płynnego realizowane w Pracowni Semiotyki są przedmiotem zainteresowania wielu naukowców i twórców. Były one prezentowane na wykładach i sympozjach naukowych między innymi w Instytucie Technologii na Uniwersytecie w Bandungu w Indonezji, na Uniwersytetach w Budapeszcie, Granadzie, Kopenhadze i w Cleveland oraz w Polskich ośrodkach naukowych i kulturowych. Są one również tematami licznych publikacji. Projekt związany z badaniami nad semiotyką obrazu płynnego otrzymał Stypendium Ministra Kultury i Medal Młodej Sztuki.
W ciągu ostatnich trzech lat w ramach Pracowni Semiotyki prowadzony był projekt związany z poezją wizualną. Koordynatorem i pomysłodawcą działań związanych z interpretacją poezji jest pani Malina Barcikowska, krytyczka sztuki współpracująca z Pracownią. Studenci realizowali niewerbalne interpretacje wierszy młodych poetów polskich. W roku 2010/2020 studenci przygotowywali interpretacje filmowe do wiersza „Lethe” botswańskiej poetki TJ Dema. Za te prace dwie studentki pracowni pani Aleksandra Łojowska i pani Emilia Strzałka otrzymały nagrody główne na Zebra Poetry Film Festiwal w Berlinie. Za prace te studenci otrzymali wiele nagród i wyróżnień na licznych festiwalach filmowych. Między innymi pan Wojciech Siejak otrzymał nagrodę za film „Lethe” w konkursie Launceston International Film Festival (LIFF 2020) – nagroda “BEST EXPERIMENTAL SHORT”, Australia 2020. Jego film był również nominowany w konkursach:
– “Camera Action” Film Critics Festival – oficjalna selekcja, Łódź 2020
– 10. MFFA “Animocje” – oficjalna selekcja, Bydgoszcz 2021
– 9. Ogólnopolski Festiwal Animacji O!PLA – oficjalna selekcja, 2021
– 14. Międzynarodowy Festiwal Filmów Animowanych ANIMATOR – “ANIMATOR BEZ SELEKCJI”, Poznań, 2021
– “#StudentyFilmowceArtysty” – oficjalna selekcja, Łódź 2020

Artykuł Poezja Wizualna – filmy z Pracowni Semiotyki Wizualnej UAP w Poznaniu pochodzi z serwisu Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu.