Opera "CZARODZIEJSKI FLET"

Opera niemiecka w dwu aktach Kompozytor: Wolfgang Amadeusz Mozart ( 1756-1791) Autor libretta: Emanuel Schikaneder Data premiery: 2006-05-02 Czas trwania: 2 godz.45 min, jedna przerwa Realizatorzy: Kierownictwo muzyczne: Dirk Vermeulen Inscenizacja i reżyseria: Matthias Remus Scenografia: Stephan Dietrich Przygotowanie chóru: Henryk Wierzchoń Współpraca muzyczna: Maciej Figas Dyrygenci: Maciej Figas autor plakatu: Wiesław Rosocha Obsada: Pamina: Victoria Vatutina, Magdalena Chmielecka Tamino: Szymon Rona, Łukasz Załęski Sarastro: Jacek Greszta Królowa Nocy: Aleksandra Olczyk Papageno: Sławomir Kowalewski, Rafał Polek Papagena: Krystyna Nowak, Magdalena Polkowska I Dama: Katarzyna Nowak-Stańczyk, Hanna Okońska II Dama: Karolina Makuła, Aleksandra Pliszka III Dama: Dorota Sobczak Przemawiający: Łukasz Goliński, Janusz Żak Zbrojny I: Szymon Rona Zbrojny II: Adam Łyczbiński Chłopcy Geniusze: Patrycja Konfederak, Paulina Grabarz-Szmajda, Weronika Kober, Zofia Skowron Dyrygent: Maciej Figas Akcja poetyckiego i zarazem pełnego emocji libretta o głębokim przesłaniu humanistycznym rozgrywa się w scenograficznej przestrzeni wielkiej biblioteki: siedziby Wiedzy, Siły, Piękna. To tu bohaterowie poznają prawdę o sobie, swą zdolność do poświęcenia, pokonywania życiowych trudności, lęku przed innymi… Ezoteryczne i dziecinne, wzniosłe i krotochwilne, uczone i ludyczne ... "Czarodziejski flet" czerpie z legend średniowiecznych, baśni, fascynacji mitologią egipską. Arie, duety, tercety, kwartety, kwintety, chóry i sceny zbiorowe przeplatają się nieustannie. Każdy z tych momentów ma swój odrębny charakter, nastrój, typ orkiestry, melodykę. Libretto jest baśnią, moralitetem, komedią , tajemnicą. W naszym przedstawieniu arie wykonywane są po niemiecku a dialogi wygłaszane po polsku. Streszczenie libretta: Akt I Książę Tamino ucieka przed ścigającym go wężem, wzywa pomocy i wyczerpany pada zemdlony na ziemię. Trzy tajemnicze kobiety ratują go i zabijają węża. Ptasznik Papageno chwali się budzącemu się z omdlenia księciu, że to on zabił potwora. Ale trzy kobiety wracają i karzą gadułę, zamykając mu usta na kłódkę. Dają się poznać jako damy ze świty Królowej Nocy, bo to właśnie do jej krainy trafił książę. Królowa ma kłopoty, jej córka Pamina została uprowadzona. Dają księciu portret Paminy i młodzieniec zakochuje się w niej. Królowa Nocy pojawia się we własnej osobie i obiecuje księciu rękę Paminy, jeśli uwolni porwaną z rąk złego Sarastra. Papageno ma mu towarzyszyć. Książę otrzymuje czarodziejski flet, a Papageno dzwoneczki, które mają im pomóc w kłopotach. Zdjęta zostaje kłódka z ust Papagena, trzej chłopcy(geniusze) wskazują im drogę do królestwa Sarastra. W jego pałacu, pod nieobecność władcy, nadzorca niewolników , Murzyn Monostatos chce zmusić Paminę do miłości. Papageno stracił po drodze kontakt z Taminem, przypadkiem odnajduje teraz drogę do Paminy i ratuje ją przed Monostatosem. Pamina bardzo się cieszy z wiadomości, że zbliża się Tamino, aby ją uwolnić. W tym czasie książę dociera do świątyni mądrości i dowiaduje się, że rządzący tu Sarastro nie jest okrutnikiem. Wzywa za pomocą czarodziejskiego fletu Paminę. Fletnia należąca do Papagena wskazuje mu drogę do ukochanej. Pamina i Papageno próbują uciec, ale przeszkadza im w tym Monostatos ze swoimi niewolnikami. Papageno używa czarodziejskich dzwoneczków: ich dźwięk zmusza wartowników do nieustannego tańca. Już wydaje się, że ucieczka się powiodła, kiedy z polowania wraca Sarastro. Wybacza Paminie, karze Murzyna i rozkazuje zaprowadzić Tamina i Papagena do świątyni, w której zostaną poddani próbom. Akt II Sarastro wyjaśnia swoim braciom kapłanom, że Tamino i Pamina są sobie przeznaczeni. Jest to również powodem, dla którego zabrał Paminę spod wpływu jej matki. Ale Tamino musi jeszcze przejść przez szereg prób, zanim zostanie przyjęty do świątyni mądrości i stanie się godny Paminy. Tamino jest zdecydowany stawić czoło próbom, nawet jeśli byłyby niebezpieczne dla jego życia. Papageno, skuszony obietnicą nagrody w postaci powabnej Papageny, podąża z ociąganiem za księciem. Pierwszym rozkazem jest za chowanie absolutnego milczenia. Damy Królowej Nocy ostrzegają egzaminowanych przed kapłańskimi podstępami i śmiertelnym zagrożeniem, Jednak Tamino i Papageno nie dają się zwieść. Monostatos zakrada się do śpiącej Paminy. Także Królowa Nocy odnajduje swoją córkę i zaklina ją, by zabiła Sarastra i odzyskała siedmiokrotny krąg słońca, oznakę wielkiej władzy. Murzyn zabiera Paminie podarowany przez matkę sztylet i grozi: miłość albo śmierć. Pamina wyznaje Sarastrowi plan morderstwa uknuty przez matkę i prosi o zrozumienie dla niej. Pierwsza próba wymaga dochowania nakazu milczenia. Papageno nie wytrzymuje tej próby. Natomiast Tamino milczy nawet wobec błagań Paminy o jedno słowo miłości. Dziewczyna czuje się porzucona przez księcia i chce sobie odebrać życie. Trzej chłopcy odbierają jej sztylet i prowadzą do Tamina. Także Papageno chce umrzeć, ponieważ nie może już liczyć na obiecaną nagrodę. Jednak kiedy trzej chłopcy przyprowadzają mu jego Papagenę, odzyskuje chęci do życia. Pamina i Tamino przechodzą próbę wody i ognia. Prowadzona przez Monostatosa Królowa Nocy wdziera się wraz ze świtą do królestwa Sarastra, zostaje jednak zniszczona. Moc słońca pokonuje noc i rozjaśnia najgłębszy mrok. (Oprac. na podstawie operomania.hg.pl)

Źródło: Opera Nova