Mistrz i uczeń

Symfonia hiszpańska pozostaje dziś najczęściej wykonywanym dziełem Édouardo Lalo. W zasadzie jest to koncert skrzypcowy, lecz jego tradycyjny schemat został rozwinięty z trzech do pięciu części. Formą, a także szerokim symfonicznym oddechem zbliża się on raczej do symfonii. Stąd też pierwszy człon tytułu, drugi zaś łączy się z klimatem dźwiękowym dzieła. Lalo z dużą intuicją i smakiem adaptuje tu melodyczne, rytmiczne i instrumentacyjne wzory hiszpańskiej muzyki. Symfonia fantastyczna Hectora Berlioza to najpopularniejsze dzieło programowe wszech czasów. Stało się manifestacją założeń artystycznych kompozytora, a zarazem jego pierwszą, wyraźnie autobiograficzną symfonią. Nieszczęśliwa, nieodwzajemniona miłość do angielskiej aktorki Harriet Smithson (która jednakże w końcu została żoną Berlioza) inspirowała muzykę Symfonii fantastycznej. Berlioz nie ukrywał motywów, które nim kierowały. Nie tylko opatrzył dzieło podtytułem Epizod z życia artysty, ale dał dokładny komentarz literacki – ufantastycznioną historię swej miłości. Komentarz ukazał się w paryskiej gazecie Figaro. Oto jego treść: Kompozytor miał zamiar przedstawić muzyką różne momenty z życia artysty. Plan do instrumentalnego dramatu bez tekstu musi być z góry wyjaśniony. Program niniejszy należy przeto uważać za jakby mówiony tekst opery, przedstawiający charakter i wyraz następujących po sobie części. KUP BILET