Smak Orientu

Wilhelm Tell to ostatnie dzieło sceniczne G. Rossiniego. Odbiega charakterem od innych oper tego kompozytora. Zapowiada pewien przełom – nadejście nowej epoki i nowego stylu wczesnego romantyzmu. O innym charakterze Wilhelma świadczy już jego uwertura, w tym wypadku stanowiąca rodzaj miniaturowego poematu symfonicznego, na treść którego składa się kilka nastrojowych obrazów.

Na rękopisie III Koncertu fortepianowego c-moll L. van Beethoven umieścił datę 1800, ale po raz pierwszy wykonano je dopiero w 1803 roku. Były to lata, kiedy postępująca głuchota rzucała na życie Beethovena posępne cienie. Echa zwątpień, nadziei i rezygnacji – uczuć, które przeżywał w tamtym czasie Beethoven, odnajdziemy w Koncercie c-moll. Dzieło to wyraźnie zapowiada okres romantyzmu, nie tylko w swej ekspresji uczuciowej, ale także w formie.

„Bachanalia” pochodzą z ostatniego aktu najbardziej znanej opery Saint-Saënsa „Samson i Dalila”. W tym fragmencie kompozytor odmalował barwny, pełen radosnej zmysłowości świat Filistynów. Wychodząc naprzeciw ówczesnym gustom, starał się oddać klimat Orientu, sięgając m.in. do muzyki algierskiej.