Klucze od domu I Ключі від дому

24 października godzina 10:00-11.30, plac Teatralny 2 (przed Urzędem Marszałkowskim). Kiedy jesteś zmuszony wyjechać z domu, bo wokół toczy się wojna, a zostanie w nim, oznacza ciągłe narażanie się na niebezpieczeństwo, zabierasz ze sobą klucze z nadzieją, że wrócisz najszybciej, jak będzie to możliwe. Ale niestety wielu ludzi nie ma dokąd wrócić - ich domy zostały zniszczone bądź w ich mieście codziennie wybuchają bomby. I tak znajdujesz swój nowy dom wśród dobrych ludzi o otwartych sercach. Znajdujesz tymczasowe miejsce do zamieszkania, zaczynasz się osiedlać, szukasz pracy i to, co tymczasowe, staje się trwałe. Ktoś był w Polsce pół roku, ktoś przyjechał dopiero miesiąc temu i wreszcie mógł znów poczuć życie, bo tam w domu ono zamarło.

I mamy przy sobie własne klucze jako symbol nadziei, pamięci i wspomnień. Chcemy zaprosić osoby z Ukrainy, które znalazły tymczasowy dom w Toruniu, aby przyłączyły się do akcji i powiesiły na chwilę na wielkiej mapie Ukrainy klucze od swoich ukraińskich domów. Chcemy pokazać, ile osób tu mieszka, szuka nowego domu i wciąż potrzebuje wsparcia. Nie mogą po prostu przymknąć oczu na codzienne wiadomości. Tam jest ich dom. Miejsce, którego pamiątkę nosimy we własnych kieszeniach albo zawieszamy na haczyku w naszym nowym domu. Performansowi towarzyszyć będą występy ukraińskich artystów i artystek przeplatane występami młodzieży z toruńskich liceów. Wszyscy obecni widzowie będą mogli wziął udział w akcji okazującej symboliczne wsparcie narodowi ukraińskiemu - "Jedno słowo dla Ukrainy". Chętne osoby będą mogły zrobić sobie zdjęcie polaroidem, a pod nim napisać jedno słowo, które chcieliby przekazać naszym sąsiadom zza wschodniej granicy. Fotografie będziemy zawieszać obok mapy, tworząc metaforyczny łańcuch wsparcia.

Kilka słów o twórczyniach pomysłu:

Mam na imię Sofia Tkachenko. Urodziłam się i wychowałam w Charkowie. Bardzo lubię swoje miasto, uwielbiałam spacerować po mieście, spotykać się z przyjaciółmi. Ale 24 lutego wszystko się zmieniło i byłam zmuszona wyjechać ze swojego mieszkania. Wtedy nie wiedziałam, że nie będę mogła wrócić nawet po 7 miesiącach i że do dzisiaj w moim mieście codziennie będzie słychać wybuchy. Teraz jedynym wspomnieniem o domu dla mnie jak i dla wielu Ukraińców, zostały klucze. Mam na imię Marharyta Rubanenko. Jestem studentką z Charkowa, gdzie mieszkałam do 24 lutego, ale mój dom znajdował się w Popasnej w obwodzie ługańskim. Został zniszczony. Pod koniec kwietnia dostałam zdjęcie, na którym widać, że nie ma już domu, w którym spędziłam całe dzieciństwo. A wszystko co po nim zostało, to klucze. W Charkowie nie mam dostępu do wynajętego mieszkania, bo miasto jest zbyt niebezpieczne: budynki się zawalają, a ludzie codziennie giną. A mimo to w pierwszych miesiącach po przyjeździe do Polski nie byłam w stanie wyjąć z kieszeni kluczy do tego mieszkania, zawsze nosiłam je przy sobie. Dofinansowano ze środków budżetu Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Współorganizator: Wojewódzka Biblioteka Publiczna Książnicy Kopernikańskiej w Toruniu.