Europejska Akademia Jazzu Kujawy+Pomorze: The Best Of Bydgoszcz – Józef Eliasz Orchestra

ELIASZ ORCHESTRA wystąpi w składzie: Anna Hnatowicz – vocal, Joanna Czajkowska – vocal, Adam Wasiela – vocal, Michał Maciudziński – vocal, Adam Wendt – saxophone, Alan Balcerowski – saxophone, Krzysztof Beszczyński – trombone, Artur Grudziński – piano, Maciej Olesiński – guitar, Kasper Łbik – bass, Jakub Szynal – trumpet, Józef Eliasz - drums, leader
Orkiestra Józefa Eliasza zaprosi publiczność do muzycznej podróży, przypominając najpiękniejsze melodie złotej ery SWINGU.

Złote lata swingu przypadają głównie na lata 30. i 40. XX wieku – to okres, w którym swing był dominującym stylem muzyki jazzowej, a także głównym nurtem tanecznej muzyki rozrywkowej w Stanach Zjednoczonych. Złote lata swingu w muzyce charakteryzują się kilkoma wyraźnymi cechami stylistycznymi, brzmieniowymi i rytmicznymi, które odróżniają ten okres od wcześniejszych i późniejszych faz jazzu.

Początek: około 1935 roku – często uznaje się to za symboliczny początek złotej ery swingu, głównie dzięki sukcesowi Benny'ego Goodmana, zwanego "Królem swingu". Szczyt popularności: lata 1935–1945. Koniec ery: po 1945 roku, swing zaczął tracić na popularności na rzecz bebopu i innych stylów jazzowych oraz nowej muzyki rozrywkowej.
Cechy muzyki swingowej: Grana była głównie przez big-bandy (duże orkiestry jazzowe). Charakteryzowała się rytmiczną pulsacją (swingującym rytmem), sekcją dętą, energetycznymi aranżacjami i improwizacją. Była bardzo taneczna – to właśnie wtedy rozwinęły się takie style tańca jak Lindy Hop.

Najważniejsi artyści złotej ery swingu: Benny Goodman, Duke Ellington, Count Basie, Glenn Miller, Artie Shaw, Tommy Dorsey, Ella Fitzgerald (wokal swingowy)
Dominacja big-bandów i orkiestr. Składy liczyły zwykle od 12 do 20 muzyków. Typowy skład obejmował: sekcję dętą (saksofony, trąbki, puzony), sekcję rytmiczną (fortepian, kontrabas, gitara rytmiczna, perkusja). Aranżacje były często rozpisywane i mniej improwizowane niż we wczesnym jazzie.

Charakterystyczny rytm swingowy. Podstawą był tzw. swing feel – rytm z „kołyszącym” podziałem na triolowe ósemki. Sekcja rytmiczna grała płynnie, z akcentami przesuniętymi do przodu (tzw. „off-beat”). Perkusja i kontrabas zapewniały ciągły puls idealny do tańca. Swing był muzyką taneczną – rozwinęły się wokół niego style takie jak Lindy Hop, Jitterbug, Balboa. Aranżacje często były dynamiczne i efektowne, dostosowane do potrzeb parkietu.