Duch Podgórza, spacer i spotkanie

Obywatelskie spotkanie przy obywatelskim muralu (zrealizowanym w ramach budżetu obywatelskiego) – z ludźmi i historią miejsca. 16 września o godz. 11.00 przy ul. Poznańskiej 3.

Jakie murale chcemy, a jakich nie chcemy w mieście? Czy mural może służyć zaciekawieniu przeszłością? Jaka jest technika malowania muralu?

O idei muralu i jego powstawaniu opowiedzą:

• Teresa Stuczyńska – inicjatorka odpowiedzialna za procedury
• Katarzyna Kluczwajd – inspiratorka i duch sprawczy treści
• Sara Tomczyk – artystka, która treści nadała formy
• Mateusz Małkiewicz – malarz murali, który projekt przeniósł na ścianę.

Katarzyna Kluczwajd: „Mural Duch Podgórza, który powstał jako inicjatywa społeczna, w obrazowy sposób przywołuje Podgórz sprzed lat: halę balonową, poligon artyleryjski i miasteczko wojskowe, cegielnię Twierdzy Toruń (właśnie w tym miejscu). Na jej gruzach stoi Kazimierz Rypyść (1891–1987), który mieszkał tuż obok. On i jego rodzina (z czwórką dzieci) w okresie II wojny światowej pomagali więźniom z nazistowskiego obozu dla osób wywiezionych z terenów podbitych przez Niemców na roboty przymusowe, urządzonego na terenie obecnego osiedla Nowy Podgórz.

Kazimierza Rypyścia, podgórzanina od zawsze, żołnierza Armii gen. Józefa Hallera, definiuje nie kariera i zaszczyty, ale zwykła codzienność, w której potrafił zachować zasady etyczne i honor, otwartość na drugiego człowieka. W swoim czasie osoba na Podgórzu znana i szanowana, pozostała w dobrych wspomnieniach.

Kula balonu z gościnnym napisem jest jak symbol »kuli ziemskiej« Podgórza, lewobrzeżnego świata o własnej tożsamości. Stanowi połączenie pruskich czasów hali balonowej oraz dzisiejszości, bo zawołanie Podgórz wita! to»dziki« mural w centrum dawnego miasta Podgórza. Balonowa lina jawi się wówczas jako łącznik pomiędzy przeszłością i dniem dzisiejszym. Takim łącznikiem są ludzie, jak bohater muralu, i nasze opowiadanie o tym, co było – także za pomocą tej wielkoformatowej kompozycji.

Mural Duch Podgórza ma zaciekawiać i inspirować do poznawania przeszłości Podgórza – także w skali nam bliskiej, w odniesieniu do konkretnych miejsc i ludzi. Podgórz wita! Warto się na niego otworzyć”.