Wystawa „Między Słupią a Wierzycą – cmentarzyska z wczesnej epoki żelaza”
Podany czas trwania wystawy nie uwzględnia dni wolnych oraz rzeczywistych godzin otwarcia. Przed wizytą w danym obiekcie prosimy o kontakt z organizatorem celem potwierdzenia dostępności ekspozycji.
Już od piątku 14 stycznia, zapraszamy do zwiedzania nowo otwartej wystawy czasowej pt. „Między Słupią a Wierzycą – cmentarzyska z wczesnej epoki żelaza", mieszczącej się w Małej Galerii w Ratuszu Staromiejskim. Po raz kolejny prezentujemy ekspozycję Muzeum Archeologicznego w Gdańsku, tym razem uzupełnioną o przedmioty pochodzące ze zbiorów Muzeum Okręgowego w Toruniu. W badaniach cmentarzysk z okresu wczesnej epoki żelaza było zaangażowanych kilka pokoleń archeologów. Zabytki, które można zobaczyć na wystawie „Między Słupią a Wierzycą...", są efektami ich odkryć.
Na ziemiach Pomorza Wschodniego kultura pomorska dominowała przez ponad 250 lat: od końca VII do IV w. p.n.e. Opanowała również Wielkopolskę, część Polski środkowej, dochodząc aż do Śląska i Małopolski. Cmentarzyska kultury pomorskiej lokowane były najczęściej na niewielkich piaszczystych wzniesieniach. Obejmowały po kilka kamiennych grobów – zbudowanych z kamiennych płyt – które stopniowo wypełniano popielnicami.
Popielnice twarzowe znajdowane w grobach były wymodelowane różnie. Niektórzy badacze snuli teorię, że popielnice przedstawiają bóstwa śmierci, jednak inni zwracali uwagę, że wizerunki są niepowtarzalne. Może więc tworzono je z intencją oddania indywidualnych rysów zmarłego?
Na wystawie zostanie zaprezentowanych ponad 70 bogato zdobionych popielnic, głównie twarzowych i oczkowatych oraz elementy wyposażenia (szpile, kolczyki, bransolety, przęśliki, szczypczyki itp.) wykonane z brązu, żelaza, kości, szkła i gliny.
Źródło: Muzeum Okręgowe w Toruniu
Na ziemiach Pomorza Wschodniego kultura pomorska dominowała przez ponad 250 lat: od końca VII do IV w. p.n.e. Opanowała również Wielkopolskę, część Polski środkowej, dochodząc aż do Śląska i Małopolski. Cmentarzyska kultury pomorskiej lokowane były najczęściej na niewielkich piaszczystych wzniesieniach. Obejmowały po kilka kamiennych grobów – zbudowanych z kamiennych płyt – które stopniowo wypełniano popielnicami.
Popielnice twarzowe znajdowane w grobach były wymodelowane różnie. Niektórzy badacze snuli teorię, że popielnice przedstawiają bóstwa śmierci, jednak inni zwracali uwagę, że wizerunki są niepowtarzalne. Może więc tworzono je z intencją oddania indywidualnych rysów zmarłego?
Na wystawie zostanie zaprezentowanych ponad 70 bogato zdobionych popielnic, głównie twarzowych i oczkowatych oraz elementy wyposażenia (szpile, kolczyki, bransolety, przęśliki, szczypczyki itp.) wykonane z brązu, żelaza, kości, szkła i gliny.
Źródło: Muzeum Okręgowe w Toruniu