Wystawa Katarzyny Guzek, Zbigniewa Milewskiego i Pawła Patynowskiego pt. „Ślady obecności”

Galeria Wieży Ciśnień zaprasza na najnowszą wystawę, w przestrzeni dawnego zbiornika wodnego w wieży ciśnień, przy ul. Filareckiej 2 w Bydgoszczy. Od soboty 6 grudnia 2025 roku, do wtorku 6 stycznia 2026 roku, w godzinach otwarcia Muzeum będzie można podziwiać prace  Katarzyny Guzek,  Zbigniewa Milewskiego i Pawła Patynowskiego, na ekspozycji pt. „Ślady obecności”.                   

Wernisaż tej wystawy będzie miał miejsce w piątek 5 grudnia 2025 roku o godz. 18:00.  Wstęp wolny.

Wystawa pt. „Ślady obecności” to spotkanie trzech wrażliwości fotograficznych, które, choć różne w formie i języku – splatają się wokół pytania o to, co pozostaje po człowieku: w przestrzeni, w obrazie, w pamięci. Troje autorów, trzy spojrzenia, jeden wspólny mianownik – ślad obecności człowieka.

Katarzyna Guzek kieruje obiektyw ku ludziom, którzy są, lecz pozostają w ukryciu. Jej portrety, w których twarze zasłonięte są skrawkami gazet, mówią o zatarciu indywidualności w świecie nadmiaru informacji i medialnego szumu. Każde zdjęcie to delikatna równowaga między byciem a znikaniem, między tożsamością a anonimowością. W tym ukryciu wciąż jednak pulsuje obecność – cicha, domagająca się zauważenia. To ślad człowieka, który, nawet zza maski, nadal istnieje. W Wieży Ciśnień zaprezentuje cykl pt. „Ludzie i ich (nie)obecność”.

Artystka urodziła się w Szubinie w 1976 r. Odkąd pamięta, fascynowała ją fotografia i pragnienie zatrzymania przemijającej chwili w kadrze. W swoich pracach koncentruje się głównie na ludziach, ich otoczeniu, relacjach, emocjach. Portrety uwiecznia z reguły w czarno-białej tonacji, gdyż jak sama twierdzi, kolor odwracałby uwagę od tematu przewodniego. Jednakże jako fanka motta „Nigdy nie mów nigdy”, szuka „swojego” koloru i być może powstaną w niedalekiej przyszłości  jakieś wielobarwne fotografie. Jej portrety  odzwierciedlają poszukiwania własnych wizji autorki, które oddają piękno i głębię charakteru czy też uczuć fotografowanych osób. Cztery lata temu została wyróżniona w konkursie Portret 2021. We wrześniu 2023 r. brała udział w wystawie XIII Galerii Bezdomnej, zorganizowanej przez Stowarzyszenie Poza Kadrem w Kaliszu. Współtwórczyni projektu „Trzy Spojrzenia” prezentowanego w latach 2024-2025 w kilku miastach na terenie kraju.

Zbigniew Milewski w prezentowanych na wystawie fotografiach w ramach cyklu pt. „Szwederowo codzienność zapisana światłem” zatrzymuje w kadrze ślady miejsc, które znikają. Jego fotografie, tworzone zarówno w technice cyfrowej, jak i analogowej, dokumentują ginący krajobraz bydgoskiego starego Szwederowa. Wrażliwość na światło i ulotność chwili sprawia, że każde zdjęcie staje się zapisem nie tylko przestrzeni, ale i obecności człowieka, zapisanej w murach, przedmiotach i pustych zaułkach. To pamięć miejsca, która, choć krucha, trwa zapisana w obrazie.

Artysta urodził się w 1970 r. w Jabłonowie Pomorskim.  Od 1990 roku mieszka w Bydgoszczy. Podróżnik i miłośnik czarno-białej fotografii ulicznej. Zachwycający się obrazem zatrzymanym w przestrzeni miast, który wydaje się być „stop-klatką” codzienności. Uwiecznia Bydgoszcz również na klasycznej kliszy fotograficznej. Fotografuje nie tylko w grodzie nad Brdą, lecz także w wielu miastach południowej Europy. Każde zdjęcie traktuje jako wizualną opowieść o spotkaniu człowieka z architekturą miasta. Swoje prace prezentował podczas XIII Galerii Bezdomnej w Kaliszu, w Rejonowej Bibliotece Publicznej w Szubinie i Bibliotece Londynek w Bydgoszczy. Jego ostatnią wystawę „Mosty” można było podziwiać w tym roku w Hotelu Mercure w Gdańsku. Własną twórczość określa mianem poszukiwania „decydującego momentu” – terminu opisanego przez Magnum Henriego Cartiera-Bressona. Dla tego fotografa decydujący moment to ten, w którym kadr zamyka w sobie esencję fotografowanego świata, a wybór chwili naciśnięcia spustu migawki determinuje światło, ruch i otoczenie fotografowanej postaci.

Paweł Patynowski w prezentowanych w Wieży Ciśnień swoim cyklu „Chcę, żeby było jutro” oraz w najnowszych pracach rozwija temat śladów obecności w wymiarze emocjonalnym i metaforycznym. Jego fotografie są refleksją nad ulotnością, samotnością i wzajemnym przenikaniem się świata i człowieka. To obrazy, które dotykają granicy pomiędzy tym, co realne, a tym, co odczuwalne, pomiędzy śladem, który zostaje, a chwilą, która przemija.

Artysta urodził się w 1971 roku w Kaliszu. Fotograf, informatyk-humanista, który w swojej twórczości z pasją wykorzystuje czerń i biel. Paweł Patynowski tworzy zarówno w technikach cyfrowych, jak i wykorzystując szlachetne XIX-wieczne metody uzyskiwania obrazu. Tworzy fotografię nieoczywistą, często wymyśloną, choć zarazem autentyczną, bo zatrzymaną okiem obiektywu. W swych pracach pozostawia odbiorcy szerokie pole do interpretacji w myśl słów „Liczy się nie to, na co patrzysz, tylko to, co widzisz.” (Henry. D. Thoreau). Sam autor określa swoją twórczość używając słów „Dla mnie – to właśnie moje wizje tworzą rzeczywistość, a najlepsze zdjęcia to te, które dopiero powstaną.”. Należy dodać,  że Paweł Patynowski został wyróżniony w 24. Biennale Fotografii w Technikach Szlachetnych i Cyfrowym Przetwarzaniu Obrazu „REMIS”. W tym roku prezentował swoje prace m.in. w ramach pokonkursowego Biennale Fotografii w Bydgoszczy w Młynach  Rothera.

Zapraszamy.