Wojciech Sternak: „Dopóki. Wisła. Między rzeczywistością a symulakrum”

Wojciech Sternak: „Dopóki. Wisła. Między rzeczywistością a symulakrum”

02.07–29.08.2021

dzień otwarty: 02.07 (piątek), godz. 11.00–18.00 / wstęp wolny

wernisaż on-line: 02.07 (piątek), godz. 18.00 / Facebook Galerii Sztuki Wozownia

1047 km Wisły od samych źródeł do ujścia do Bałtyku i teren wokół niej to obszar, który choć jest geograficzną osią kraju leżącego w samym środku Europy, tak naprawdę na większości odcinków jest wciąż swoistą terra incognita. Atlasy i przewodniki staja się dalekim symulakrum realnego świata, iluzją. Większość prezentowanych na wystawie fotografii Wojciecha Sternaka została zrobiona w miejscach nieistniejących na mapach.

Trudno jest ogarnąć wzrokiem całość rzeki. Zwłaszcza wizyty na jej brzegu sprowadzają ją do szeregu podłużnych jezior nanizanych na abstrakcyjną linię topograficznej mapy lub nieprzekraczalnego limesu. Dopiero podróż jej nurtem daje poczucie rozciągłości, umożliwia wczucie się w jej zmienność, miękkość i determinację zarazem. Zespolenie się z nurtem daje wreszcie wolność stanięcia w dowolnym momencie na dowolnym brzegu i przyjęcie perspektywy najpełniej odpowiadającemu naszemu chwilowemu odczuciu krajobrazu, zaś w stosunku do sił natury relację współpracy, a nie rywalizacji.

Podróż Wisłą z lat 2013–2014 okazała się antycypować debatę publiczną na temat procesów, o których mówimy coraz pewniejszym głosem, w jakimś stopniu zintensyfikowała również tempo klarowania się świadomości ekologicznej. W 2014 roku cykl Dopóki. Wisła miał swoją premierę w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie. W kolejnych latach stopniowo upowszechniają się idee ekopoetyki, w 2018 wybucha fenomen Światowego Strajku Klimatycznego. Świadomość naszego wpływu na klimat i utrzymanie jego obecnych parametrów staje się zjawiskiem powszechnie dyskutowanym.

Fotografie prezentowane na wystawie w imersyjnym formacie 100x100cm zostały wykonane analogowym aparatem średnioformatowym. Obraz zapisany światłem na materialnym, nie cyfrowym nośniku wpisuje się w paradygmat fotografii dokumentalnej i jej mimetyczności. Celowo nie są one opatrzone etykietkami lokalizacji – zachęcają odbiorcę do twórczej interpretacji i uruchomienia projekcji własnego doświadczenia rzeki.

Wojciech Sternak – fotograf i kulturoznawca. Adiunkt na Uniwersytecie Warszawskim (doktor sztuk pięknych). W latach 2016–2020 Dyrektor Studium Fotografii ZPAF. W 2006 roku wydał pierwszy polski album o katastrofie jądrowej „Cień Czarnobyla”. W 2013 roku zaprezentował w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie projekt dokumentalny „Dopóki. Wisła” opowiadający o Polsce z perspektywy jej najdłuższej rzeki. W 2019 roku nakładem Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi opublikował album „Siedem dróg”. Popularyzuje fotografię poprzez spotkania autorskie, warsztaty i wystawy na terenie Polski i Europy. W swojej twórczości artystycznej oraz działalności naukowej zajmuje się relacją fotografii i podróży: zwłaszcza w kontekście globalizmu, kultury masowej i praktyk artystycznych. Autor i współautor licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych, czasem kurator. W swoich projektach artystycznych wykorzystuje różnorodne techniki i procesy fotograficzne: od fotografii trójwymiarowej (Granica. Rekonesans wizualny), techniki cyfrowego przetwarzania obrazu, po tradycyjną fotografię srebrową i XIX-wieczne techniki alternatywne. (https://www.instagram.com/wojciechsternakphoto/)