Wąż

Wąż czuje się bardzo dotknięty przez los. Nie może skakać, biegać, klaskać, ani nosić niczego pod pachą. Pewnego dnia, razem z Chomikiem Chrupusiem i Gekonem, wyrusza w świat w poszukiwaniu lepszego życia. Jednak ani Wróżka Zębuszka, ani Magik, ani inne postaci nie są w stanie mu pomóc. Pająk napotkany w trakcie wyprawy podpowiada bohaterom, by udali się w tej sprawie do samego Boga.

Przedstawienie w reżyserii Ireneusza Maciejewskiego opowiada o potrzebie akceptacji oraz o sile przyjaźni, dla której nie istnieją bariery i ograniczenia. Punktem wyjścia do poszukiwań scenograficznych było dla twórców przedstawienia malarstwo surrealistów Joana Miró oraz Paula Klee, nawiązujące do dziecięcej wyobraźni. Świat sceniczny zainspirowany został klasycznymi, prostymi, zabawkowymi klockami dla dzieci, które symbolizują samotność i pustkę. W spektaklu z klocków tworzone są na oczach widza konkretne postaci i obrazy. Abstrakcyjne kształty, proste formy geometryczne i żywe kolory od zawsze pobudzały dziecięcą wyobraźnię, a w teatrze dodatkowo budują plastyczne skojarzenia.

Przedstawienie utrzymane jest w konwencji zabawy dziecięcej - aktorzy wcielają się w wiele postaci, inscenizują kolejne sceny, aranżują przestrzeń na wzór rzeczywistych miejsc. Rytmiczny tekst dramatu przeplatany jest lirycznymi obrazami z podróży bohaterów.

Źródło: Teatr Baj Pomorski w Toruniu