SITODRUKI

Sitodruk lub serigrafia z łac. sericum – jedwab, to technika druku, w której formą drukową jest szablon nałożony na drobną siatkę, która tradycyjnie robiona była właśnie z nici jedwabiu. Współcześnie siatki wykonywane są z metalowych lub syntetycznych włókien. Wykonanie odbitki polega na przetłaczaniu farby przez matrycę. Aby wykonać szablon (matrycę) trzeba zakryć miejsca nie drukujące – zablokować otworki siatki sitodrukowej. Istnieje na to wiele sposobów m.in.: ręczne nanoszenie właściwego roztworu, który po zaschnięciu tworzy nieprzepuszczalną warstwę na siatce; rysunek tuszem lub kredką litograficzną na powierzchni siatki; szablony wycinane z papieru lub folii; emulsje światłoczułe. Technika sitodruku wywodzi się od metod druku szablonowego, stosowanego na Dalekim Wschodzie, zwłaszcza w Japonii. Za twórców sitodruku uznaje się Japończyków – Yuzensai Miyasaki, który w XVII w. wykorzystał tę metodę do ozdabiania kimon i Zisukeo Hirose, który w XIX w. wynalazł szablon zwany "katagami". Początkowo technika sitodruku wykorzystywana była tylko w poligrafii. Szablony używano do wykonywania imitacji tkanin dekoracyjnych, później także tapet, dekoracji ścian, mebli, ubrań itp. Natomiast lata 30. XX wieku przyniosły rozpowszechnienie druku sitowego wśród artystów plastyków. Były to czasy rozwoju w Europie i Ameryce prądów artystycznych, op-artu i pop-artu, które wykorzystywały i rozwijały technikę serigrafii. Przykładem mogą być prace Andy Warhola i Richarda Anuszkiewicza. Natomiast Samuel Simon opatentował metodę użycia sita jedwabiu naciągniętego na ramę i zakrytego częściowo lakierem w 1907 roku w Manchesterze. Nazwał tę technikę silk-screen.

Zapraszamy do zwiedzania wystawy w  siedzibie naszej Galerii przy Rynku Nowomiejskim 17, od 24 lutego do 23 marca br.

Źródło: Galeria i Ośrodek Plastycznej Twórczości Dziecka