Rytuał niezniszczalnego przedmiotu

„Miałem przy sobie metronom, który uruchamiałem podczas malowania (...) jego tykające odgłosy regulowały częstotliwość i liczbę moich pociągnięć pędzlem. Im szybciej to szło, tym szybciej malowałem; a jeśli metronom się zatrzymał, wiedziałem, że malowałem za długo, powtarzałem się, moje malowanie nie było dobre i zniszczyłbym je. Malarz potrzebuje publiczności, więc przypiąłem także zdjęcie oka do wahadłowego ramienia metronomu, aby stworzyć iluzję, że jestem obserwowany podczas malowania.”

Tak o „Niezniszczalnym Przedmiocie” mówi Man Ray, autor obiektu z 1923 roku, który swoją nazwę zdobył po tym jak został przez autora zniszczony, a potem, po 10 latach, odtworzony.

Reprodukcja tej pracy, wykonana przez jednego z Mariuszy Figli, będzie punktem wyjścia tytułowego rytuału. Surrealiści stosunkowo od niedawna traktują muzykę jako pełnoprawny sposób na wyrażanie nieświadomości. Zazwyczaj muzyka była kojarzona przez nich jako środek wyrazu całkowicie podporządkowany świadomemu umysłowi. Ale na przestrzeni minionego wieku, po serii rewolucji w muzyce, sytuacja uległa pewnym zmianom. W dużej mierze jest to zasługa muzyki improwizowanej.

Rytuał będzie przede wszystkim symbolicznym przywracaniem surrealnego metronomu do jego pierwotnej dziedziny – muzyki, ale działanie Toruńskiej Orkiestry Improwizowanej (z którą Mariusze Figle są związani od pięciu lat) będzie również próbą otworzenia korytarza między ego a nieświadomością uczestników. Poprzez puls do rytmów, z rytmów do transu, a z transu do archetypowych energii.