PROGRAM NA IV KWARTAŁ 2017

GALERIA SZTUKI WOZOWNIA W TORUNIU | PROGRAM NA IV KWARTAŁ 2017

WYSTAWY

PERSONA 2017: Kazumasa Nagai

kuratorka: Anna Grabowska-Konwent

do 05.11.2017

Wystawy pod wspólną nazwą PERSONA są organizowane przez toruńską Wozownię od 2000 roku we współpracy z Galerią Plakatu i Design u Muzeum Narodowego w Poznaniu. Prezentują wybitne osobowości światowej sztuki plakatu, których działalność wywarła duży wpływ na kształt dzisiejszego projektowania. Do tegorocznej edycji PERSONY został zaproszony światowej sławy klasyk japońskiego designu Kazumasa Nagai. Na wystawie zaprezentowano około 100 oryginalnych plakatów jego autorstwa, drukowanych w większości techniką sitodruku; są to zarówno prace z połowy lat 60. XX wieku, jak i najnowsze plakaty z ostatnich lat.

Beata Ewa Białecka: Akupiktury

do 05.11.2017

W Galerii Wozownia pokazywany jest zestaw prac olejnych na płótnie z lat 2012–2017. Beata Ewa Białecka w całym swoim dorobku kreuje wizerunek kobiety w nieustannym dialogu zarówno z tradycyjną ikonografią chrześcijańską, jak i z ikonosferą kultury popularnej czy światem reklamy. W większości prac autorka rozszerza malarstwo o element haftu. Krosno malarskie zamienia na krosno hafciarskie. Stąd tytuł wystawy „Akupiktury” – czyli obrazy dosłownie przekłute igłą.

Dominika Krechowicz: Błękit Szadółek

do 05.11.2017

„Wysypisko w Szadółkach to gigantyczna hałda. Co pewien czas przyjeżdżają ciężarówki i dodają kolejne tony śmieci. W powietrzu unoszą się tumany kurzu. (…) Wielka hałda złożona z odpadów wygląda jak instalacja. Jest formą o określonych  wymiarach i kształcie. Wysypisko zawiera wszystko to, co jest interesujące dla malarza: wyrafinowaną mieszaninę szarości podkreśloną mocnymi akcentami błękitu. Dominujący błękit worków na śmieci spełnia funkcję podobną do niebieskiego paska Edwarda Krasińskiego albo  ultramaryny używanej przez Yves’a Kleina”. (Dominika Krechowicz)

Olga Kisseleva: A Place in the Sun / Najlepsze miejsce pod słońcem: Doświadczenie dynamicznego mapowania

17.11.2017 – 7.01.2018

otwarcie wystawy: 17.11 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

Mobilność we współczesnym świecie można uznać z pewnością za jeden z fenomenów, które stymulują zarówno rozwój nowych technologii transportu, jak i komunikacji. Jednocześnie społeczeństwa stykają się z problemem kryzysu migracyjnego. Biorąc pod uwagę wiele różnych czynników dochodzimy do wniosku, że pojęcie dystansu w dzisiejszym świecie paradoksalnie nie wynika wyłącznie z długości mierzonej w kilometrach.

Projekt badawczy „Chronography” ma za zadanie kreowanie nowych wizualnych strategii, opierając się przede wszystkim na nieeuklidesowej reprezentacji przestrzeni, by pokazać, jak zmienia się jej obraz pod wpływem technologii, ekonomii czy rozgrywek geopolitycznych. Mapy będące rezultatem projektu są wyrazem refleksji wobec tych zmian. Pokazują, że każda podróż ma udział w tworzeniu modelu świata; każda z nich może przekształcić obraz świata odwołując się (nawiązując) do społeczno-politycznego portretu jego eksploratora.

Wystawa A Place in the Sun w poetycki sposób odwołuje do rozgrywek geopolitycznych oraz ekonomicznych na arenie międzynarodowej. Cytat „domagać się miejsca pod słońcem” pochodzi z przemówienia wygłoszonego w dniu 6 grudnia 1897 roku przez ministra spraw zagranicznych rządu niemieckiego, Bernarda von Bülowa. Powiedział on: „Niemcy nie chcą naturalnie przesuwać nikogo w cień, ale im również należy się jakieś miejsce pod słońcem”. Słowa te w dzisiejszym świecie mogą nabierać różnych znaczeń. Mogą dotyczyć zarówno agresywnej polityki ekonomicznej, jak też subiektywnych definicji konceptu „miejsca pod słońcem”, np. „indywidualnej chęci odniesienia sukcesu”. Ideą wystawy jest otwarcie się, podobnie jak idea mappingu, na różne zagadnienia współczesnego świata, obserwowane z różnych perspektyw.

W rezultacie, aby stworzyć doświadczenie dynamicznego mapowania, zdecydowano się pokazać na różne sposoby (projekty), że idea miejsca pod słońcem może doprowadzić do dyskusji w różnych regionach świata. Motywy te zostaną przedstawione na wystawie głównie poprzez fotografie i prace wideo.

Olga Kisseleva – artystka, badaczka, dyrektorka Uniwersytetu Laboratorium Art&Science Paris Pantheon-Sorbonne

„Czarna dziura” – wystawa zbiorowa

artyści: Konrad Juściński, Katarzyna Klich, Anna Róża Kołacka, Marek Kucharski, Ewa Kulesza, Kasper Lecnim, Iwona Ogrodzka, Agnieszka Mastalerz, Martyna Pająk, Natalia Pakuła, Aga Piotrowska, Zuzanna Rokita, Marta Stachowska, Paweł Stasiewicz, Maja Staśko, Natalia Wiśniewska, Ewa Żuchnik

kuratorki: Urszula Kluz-Knopek, Marta Ostajewska

17.11.2017 – 7.01.2018

otwarcie wystawy: 17.11.2017 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

Na wystawie prezentowane są prace osiemnastu artystów, inspirowane zagadnieniem czarnej dziury. Jak piszą kuratorki projektu – Urszula Kluz-Knopek i Marta Ostajewska: „Czarna dziura to czysta transcendencja, czasoprzestrzeń, której nic, nawet światło, nie może opuścić. Rodzi się w miejscu umierających gwiazd, pochłania materię, a zderzając się z innymi czarnymi dziurami osiąga wielkość milionów mas Słońca. Nie można się z niej wydostać, wyznacza granicę bez powrotu. Znajduje się wewnątrz własnego horyzontu zdarzeń, wszelkie wyimaginowane próby ucieczki prowadzą donikąd. W jej wnętrzu czas spowalnia, na zewnątrz – całkiem znika. Jest pełna niewyjaśnionych osobliwości, w niej kończy się czas, a grawitacja wzrasta do poziomu nieskończoności. Czarna dziura wciąga, kurczy się, rozpręża, fascynuje, przyciąga, pochłania. Niektórzy widzą w niej tunel do innego wszechświata, inni korek w wannie pełnej galaktyk, czarny kleks, nieskończoną kałużę, aksamitną plamę niepamięci. Czarna dziura to zagadka, w której kręcimy się jak w wirze… Osiemnastu artystów wpadło do czarnej dziury, gdzie wpół spalone konary splotły się z amorficznymi, błyszczącymi kawałkami pulsującej materii. Grawitacja zwolniła, nawarstwiając totemiczne kształty. W pulsujący wir, jak w żywołowną pułapkę, wpadły małe ssaki, szczątkowe rekonstrukcje zbrodni, astrofizyka spotkała się z religią, kwadrat, obrócony nieskończoną ilość razy, przemienił się w koło. Rzeczywistość wcisnęła się w pętlę zawieszoną na punktach sprzeczności, gdzie odległości są tylko pozorne. Is there any hope?”.

Na wystawie prezentowana jest selekcja prac artystów, które pojawiły się w tematycznym magazynie „Woof Woof Arf Arf” (2016) wydawanym przez Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, częściowo finansowanym ze środków Samorządu Doktorantów Środowiskowych Studiów Doktoranckich na ASP im. Jana Matejki w Krakowie.

Marta Szulc: Formy przejściowe

17.11.2017 – 7.01.2018

otwarcie wystawy: 17.11 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

„Formy przejściowe to termin oznaczający formy organizmów łączących cechy dwóch grup systematycznych, ich istnienie zakładał Charles Darwin w swoim dziele O powstawaniu gatunków. To odniesienie do ewolucji nie jest przypadkowe – moje zainteresowanie miedziorytem opiera się na ciągłych próbach zdefiniowania go na nowo. Miedzioryt zanika jak nieprzystosowany do nowych warunków gatunek. W mojej pracy chciałam przeprowadzić łagodną ewolucję, updatować go na współczesny język sztuki. Każda kolejna praca to przesunięcie granicy – na wystawie Przedmioty (Warszawa, Galeria XX1, 2005) odbitki umieściłam w pudełkach, można je było obejrzeć zaglądając przez mały otwór wycięty w ściance. W Cesarskich narzędziach (Warszawa, Galeria Foksal, 2009) prace zostały zdjęte ze ścian i położone na stołach jak chirurgiczne narzędzia, które przedstawiały. W Formach przejściowych odbitka straciła swoje pierwotne znaczenie, miedzioryt i współczesna technologia stały się „formami rodzicielskimi”, bazą na której próbowałam stworzyć nowoczesny obiekt.

Głównym elementem Form przejściowych jest matryca graficzna, która stała się samodzielnym tworem, a o jej graficznym pochodzeniu przypomina odbitka pracy. Druk odbitki, nakład, powtarzalność dzieła stały się zanikającym elementem, który nie jest, w przeciwieństwie do tradycyjnej grafiki, głównym celem mojego działania. (…) Abstrakcyjne wzory obwodów drukowanych, materialność płytki, materiał miały ułatwić moją ewolucję, jednak próba osadzenia miedziorytu we współczesności udała się połowicznie. I chociaż płytki matryc zostały pozbawione swojej pierwotnej funkcji, to technika – ich ręczne wykonanie – nadały im piętno przeszłości. Te futurystyczne prace są zawieszone w czasie. Powstały dziwne artefakty, fragmenty zapomnianej cywilizacji, które wyglądają jakby mogły pasować do współczesnych maszyn”. (Marta Szulc)

Marta Szulc – urodzona w 1980 roku w Płocku, mieszka i pracuje w Brwinowie pod Warszawą. Absolwentka Wydziału Grafiki Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Charakterystyczna dla jej twórczości jest symbioza tradycyjnych mediów (miedzioryt, akwarela) oraz technologii, która powoli przejmuje rolę natury i coraz częściej staje się tematem prac. Prace artystki były prezentowane w ramach wystaw indywidualnych, m.in. w Galerii Foksal (Warszawa) oraz zbiorowych, m.in. w Galerii Białej (Lublin), CSW Łaźnia (Gdańsk), Bałtyckiej Galerii Sztuki (Ustka), BWA (Wrocław).

EDUKACJA / Wykłady / Spotkania autorskie / Inne wydarzenia.

WIRÓWKA – wokół przeciążeń i wpływów w sztuce współczesnej”
Spotkanie z  Bianką Rolando – artystką, ilustratorką i poetką
09.11. (czwartek), godz. 18.
prowadzenie: Malina Barcikowska, Filip Pręgowski /wstęp wolny
 
Bianka Rolando, profesor SWPS w zakresie sztuki, artystka, ilustratorka, poetka. Swoje prace wystawiała w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, w Instytucie Polskim w Rzymie, w Kunsthalle Bratislava / Dom Umenia. Stale współpracuje z galeriami Foksal i Leto. Opublikowała „Małą książkę o rysunku” (2013) oraz książki poetyckie, a ostatnio „Łęgi” (2015) i „Pascha” (2016). Szczególnie fascynują ją zagadnienia książki, możliwych i niemożliwych połączeń ilustracji i tekstu oraz kreatywne projektowanie komunikacji wizualnej.
Ukończyła poznańską Akademię Sztuk Pięknych w 2005 roku. W latach 2006–2008 była asystentką w Instytucie Mediów (obecnie Wydziale) Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 2012 roku pracuje w School of Form w SWPS w Poznaniu. Laureatka nagród – m.in. Nagrody Kazimiery Iłłakiewiczówny za najlepszy debiut poetycki w 2010 roku, zaś w roku 2017 nominowana do nagrody artystycznej Paulo Cunha e Silva Art Prize w Portugalii.

Janusza Górski o projektowaniu książek / Dlaczego jestem konserwatystą
Wykład w ramach cyklu Projekt dla… / koordynacja: Natalia Cieślak
21.11. (wtorek), godz. 18. / wstęp wolny
Projektowanie książek to rzemiosło. Zadanie grafika projektanta ogranicza się do nadania formy wizualnej informacji – w taki sposób, by przekaz był skuteczny. Zaczyna od uporządkowania wszystkich elementów komunikatu, potem wyznacza ich hierarchię, by w końcu nadać mu odpowiednią formę graficzną – atrakcyjną i estetyczną – która ułatwi odbiorcy jego odczytanie zgodnie z intencjami nadawcy. Grafik projektant, tak jak aktor albo architekt, bardzo rzadko może czuć się artystą. W tym zawodzie ambicje artystyczne często prowadzą na manowce. Tylko tyle i aż tyle. – Janusz Górski
 Janusz Górski – projektant książek i wydawca. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej oraz Wydziału Malarstwa i Grafiki PWSSP w Gdańsku. Profesor na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Wielokrotnie nagradzany i wyróżniany w konkursie Najpiękniejsze Książki Roku, laureat Nagrody Honorowej Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (2006). Od lat projektuje książki dla najważniejszych instytucji polskiej kultury (Muzeum Narodowe w Warszawie, Łazienki Królewskie, Narodowe Centrum Kultury, Teatr Narodowy). Współzałożyciel, razem ze Stanisławem Rośkiem, wydawnictwa słowo/obraz. Redaktor naczelny i dyrektor artystyczny wydawnictwa Czysty Warsztat, redaktor naczelny i dyrektor artystyczny Oficyny Gdańskiej. Współautor Encyklopedii Gdańska (2013). Autor wywiadów z twórcami polskiej szkoły grafiki: Jak ktoś mógł na to pozwolić! (2011), Józef Wilkoń. Szum drzew (2013), Wojciech Fangor: Ja (2014),Kilian dzieciom (2014). Kurator Galerii Plakatu AMS.

Aleksandra Wasilkowska / Architektura cienia
Wykład w ramach cyklu „Architektura w Wozowni” / koordynacja: Joanna Gwiazda
04.12. (poniedziałek), godz. 17./ wstęp wolny
 Architektura cienia to obiekty, które funkcjonują na marginesie uwagi. Powstają często bez udziału architekta, niepostrzeżenie wyrastają w podcieniach budynków, przejściach podziemnych, tunelach i lukach miasta. Często są to przestrzenie wstydliwe, brudne, wypierane, choć niezbędne do życia. Podczas wykładu zostaną zaprezentowane strategie rehabilitowania architektury przez sztukę. (Aleksandra Wasilkowska) 
Aleksandra Wasilkowska – architektka i artystka. Od 2007 roku prowadzi pracownię architektoniczną specjalizującą się w projektach domów, budynków użyteczności publicznej, targowisk, przestrzeni publicznych, wnętrz, ogrodów, wystaw i scenografii teatralnych. W 2010 roku Aleksandra Wasilkowska wraz z Agnieszką Kurant reprezentowały Polskę na XII Międzynarodowym Biennale Architektury w Wenecji. Wasilkowska jest autorką wielu wystaw o architekturze, publikacji oraz książek, od kilku lat prowadzi autorski cykl „Architektura cienia” poświęcony badaniom zjawisk takich jak handel uliczny, bazary, szalety i inne obiekty architektoniczne, które funkcjonują na marginesie uwagi. Jej projekty były prezentowane min Muzeum Sztuki Nowoczesnej („Architektura cienia” oraz „Co widać. Polska sztuka dzisiaj”), Guggenheim Museum w Nowym Jorku, Seoul Art Center w Korei, Narodowej Galerii Zachęta, Instytucie Awangardy, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie i Tbilisi, Nowym Teatrze i Operze Narodowej w Warszawie, Teatrze Polskim we Wrocławiu, Bunkrze Sztuki w Krakowie, a także wyróżniane w konkursach między innymi na modernizację Placu Grzybowskiego w Warszawie, ogrodu w Pontivy we Francji i dwukrotnie nagradzane za najlepszą przestrzeń teatralną na festiwalu Boska Komedia w Krakowie. Wasilkowska była nominowana do nagrody Gwarancje Kultury 2015 oraz Polacy z Werwą 2013. Od wielu lat prowadzi projekty związane z rewitalizacją przestrzeni miejskich.

Spotkanie z Jakubem Banasiakiem w ramach cyklu: „Wirówka”
30.11. (czwartek), godz. 18. / wstęp wolny
prowadzenie: Malina Barcikowska i Filip Pręgowski
Jaka jest rola współczesnego krytyka sztuki? Czy możliwe jest jeszcze wartościowanie współczesnej sztuki, czy jedynie jej neutralnie opisywanie? Czy krytyka jest w stanie zainteresować odbiorców współczesną sztuką?
Komu właściwie potrzebna jest krytyka artystyczna? Na te i inne pytanie będziemy starali się odpowiedzieć podczas rozmowy z Jakubem Banasiakiem.
Jakub Banasiak (1980) – historyk i krytyk sztuki, pracuje w Katedrze Historii Sztuki Polskiej Najnowszej na Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną warszawskiej ASP. Członek AICA Polska, redaktor naczelny magazynu o sztuce współczesnej „Szum”. Autor licznych recenzji, esejów i wywiadów, a także książek: Rewolucjoniści są zmęczeni (2008), Zmęczeni rzeczywistością (2009), Oduczyć sztuki. Metoda pedagogiczna Leona Tarasewicza (2016) oraz 15 stuleci. Rozmowa z Wilhelmem Sasnalem (2017).

Projekt Regał – spotkanie z książką autorską
14.12. (czwartek), godz. 18. / wstęp wolny
prowadząca: Dominika Czerniak-Chojnacka
wykład w ramach cyklu „Projekt dla…” / koordynatorka: Natalia Cieślak
 Kiedy jakaś książka autorska czuje się „niewydana” – jest Projekt Regał! To oddolna inicjatywa, mająca na celu udostępnianie szerszemu gronu odbiorców niepublikowanych dotąd książek autorskich. Przy okazji jednak realizuje ona wiele dodatkowych zadań. Dlaczego i jak powstał Regał? Czym jest książka autorska i skąd wiemy, że właśnie z taką mamy do czynienia? I wreszcie… czy każdy może być autorem?
Podczas spotkania będzie można nie tylko poznać odpowiedzi na te i inne pytania, ale także zobaczyć i przeczytać wybrane książki autorskie, biorące udział w projekcie.
Dominika Czerniak-Chojnacka – doktorantka UMK, asystentka na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, ilustratorka, plakacistka. Pomysłodawczyni i koordynatorka Projektu Regał.

Aktualnych informacji o planowanych wykładach można szukać na stronie: www.wozownia.pl/wydarzenia

SZTUKA PROSTOTY SZUKA / warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży
Grupy zorganizowane zapraszamy do udziału w warsztatach z cyklu ”Sztuka prostoty szuka”. Wszystkie zajęcia odbywają się w przestrzeni galerii Wozownia i swoją tematyką nawiązują do aktualnych wystaw. Warsztaty skierowane są do różnych grup wiekowych, a podczas zajęć ich uczestnicy będą mogli doświadczyć całego bogactwa środków wyrazu, które można zaangażować do tworzenia współczesnej sztuki.

CZARNA DZIURA – zajęcia dla dzieci i młodzieży
04.12 (poniedziałek), godz. 12.15
Punktem wyjścia warsztatów będzie wystawa „Czarna dziura”, a dokładniej – prezentowana na niej praca Ewy Żuchnik. W czasie zajęć będziemy stawiać pytania natury… astronomicznej ;), zastanawiać się, jak wygląda kosmos i podróżować (oczywiście tylko w wyobraźni) przez tunele czasoprzestrzenne. Nasze rozważania zwieńczy tworzenie prac plastycznych, które przestawiać będą wizje uczestników zajęć co do tego, jak wygląda kosmiczna czarne dziura.

Prosimy o wcześniejsze zgłoszenie chęci udziału w zajęciach pod numer telefonu 56/ 622 63 39 (kontakt: Natalia Cieślak, Kazimierz Napiórkowski). Liczba miejsc jest ograniczona! Wstęp na podstawie biletu do galerii – ulgowy 3 zł, grupowy 15 zł.
Cykl ”Sztuka prostoty szuka” zrealizowano we współpracy z Gminą Miasta Toruń.
Aktualnych informacji o planowanych warsztatach można szukać na stronie: www.wozownia.pl/wydarzenia/warsztaty

OPROWADZANIA PO AKTUALNYCH WYSTAWACH:
29.10 (niedziela), godz. 12.00 / wstęp wolny
26.11 (niedziela), godz. 12.00 /wstęp wolny

Inne imprezy w Wozowni:

12 - 29.10.
„Niezła sztuka!” – akcja miesięcznika „Zwierciadło”
Wstęp wolny na wystawy dla posiadaczy kuponu z listopadowego numeru miesięcznika „Zwierciadło”. Uczestników akcji zapraszamy także na bezpłatne oprowadzanie: 29.10.2017 (niedziela) o godz. 12.00.

13 – 15.10.
Toruń za pół ceny w Wozowni
W ramach kolejnej edycji akcji „Toruń za pół ceny” galeria Wozownia zaprasza do bezpłatnego zwiedzania aktualnych wystaw.