PROGRAM NA II KWARTAŁ 2018

GALERIA SZTUKI WOZOWNIA W TORUNIU

PROGRAM NA II KWARTAŁ 2018

Artur Trojanowski: W poczuciu kresu

06.04–06.05 / wernisaż: 06.04 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

„Nowy cykl obrazów Artura Trojanowskiego to konsekwencja swoistej via negativa, którą autor przeszedł w poszukiwaniach nowych motywów i inspiracji dla swojej twórczości. Odchodząc od malarstwa figuratywnego, analizując historyczne i współczesne podejście do pejzażu w sztukach wizualnych, artysta dokonał redukcji kompozycyjnej do form podstawowych, jawiących się bardziej jako aura, pole energetyczne czy powidok niż konkretny przedmiot czy przestrzeń. Prace, przywołujące skojarzenia z twórczością Fangora i minimalizmem, powstały z pragnienia odejścia od obrazu jako przedstawienia rzeczywistości  i wszystkich wynikających z tego ograniczeń percepcyjnych. Trojanowski skłania się ku bardziej pierwotnemu i psychosomatycznemu kontaktowi z malarstwem, nie obarczonemu akademickim żargonem i dystansem. Powtarzając za Susan Sontag, potrzeba tu nie hermeneutyki, ale erotyki sztuki”. (Jakub Wydrzyński)

Artur Trojanowski (ur. 1968). Absolwent PWSSP w Łodzi. Jego twórczość oscyluje wokół malarstwa, filmu, site-specific i instalacji. Od 2005 roku jako Bob Dewolai współtworzy grupę „Art. Spożywcze” oraz „Pracownię Antyreklamy”. Obecnie mieszka i tworzy w Lanckoronie.

Izabela Łapińska: Obraz kliniczny

06.04–06.05 / wernisaż: 06.04 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

„Cykl fotografii Obraz kliniczny dotyka pojęcia tkanki, materii żywej bądź martwej, charakteryzującej się osobliwą budową i formą egzystencji. Szczególnie interesujące wydają się wynaturzenia o charakterze formalnym i biologicznym. Proces zmian zachodzących w strukturze tkanki. Projekt ma na celu wnikliwą fotograficzną obserwację i utrwalenie zjawisk naturalnych, choć często bezwiednych, niedostrzeganych, a czasem nawet świadomie pomijanych”. (Izabela Łapińska)

Izabela Łapińska – absolwentka fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, gdzie zrealizowała także doktorat i habilitację w dziedzinie sztuki filmowej. Jest profesorem  nadzwyczajnym łódzkiej szkoły filmowej. Ukończyła również studia na Uniwersytecie Łódzkim na kierunku kulturoznawstwo, specjalizacja filmoznawstwo. W dorobku posiada kilkadziesiąt wystaw fotograficznych krajowych i zagranicznych oraz liczne publikacje w periodykach m.in. francuskich, belgijskich, rosyjskich, czeskich, greckich. Prace artystki publikowane były w belgijskim wydawnictwie „Objectif”, we francuskiej edycji „PHOTO”, w polskim magazynie „Pozytyw” i „Camera Obscura”. Jej fotografie znajdują się w zbiorach prywatnych we Francji, Austrii, Luksemburgu, Belgii, Niemczech, Australii, Argentynie. Artystka łódzkiej Grupy 0+. Brała udział w projektach międzynarodowych oraz w konferencjach naukowych, których tematyka bliska była zagadnieniom ciała w kulturze. Obok twórczości fotograficznej zajmuje się pisaniem teksów dotyczących fotografii, filmu i reklamy, z naciskiem na tematy oscylujące wokół erotyki, brzydoty ciała, nadużyć i wykluczenia w sztuce. W „Wozowni” Izabela Łapińska prezentowała wcześniej dwie wystawy: „Filmowy defekt samotności” w 2013 i „Naga twarz” w 2015.

Emilia Maryniak: I Will Tell You a Tale and the Tale Will Be Long

06.04–06.05 / wernisaż: 06.04 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

„Wystawa w swoim założeniu oddziałuje przede wszystkim na zmysły. Jest wynikiem analizy stanu odczuwania własnej cielesności. Poczucia «bycia poprzez ciało», z jednoczesną niemożnością utożsamienia się z nim. Z jego niewystarczalnością wobec gatunkowej potrzeby dookreślania siebie, przy równoczesnej świadomości tego, że jest ono jedynym narzędziem poznania, jakie posiadamy”. (Emilia Maryniak)

Emilia Maryniak (ur. 1982), malarka i autorka instalacji przestrzennych. Jej prace bazują zarówno na obserwacji widzialnego świata natury, jak i na analizie wyobrażonego świata fizyki oraz leżących u jej podstaw pojęć filozoficznych. Interesuje się nie tylko strukturą wszechświata, ale też miejscem człowieka w tej strukturze. W swoich pracach stawia pytania o przynależność i tożsamość, szczególnie w kontekście biologicznych uwarunkowań oraz cielesności i jej archetypów.

Absolwentka Chelsea College of Arts – University of the Arts London (artystka sztuk wizualnych, praca magisterska pod kierunkiem Briana Chalkleya i Janette Parris) oraz Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego (historyczka sztuki, praca magisterska pod kierunkiem prof. dr hab. Marii Poprzęckiej). Ponadto ukończyła Continuing Studies Programme w The Heatherley School of Fine Art w Londynie (pod kierunkiem Tony’ego Motta i George’a Levantisa).

Swoje prace wystawiała m.in. w Bankside Gallery w Londynie, TRAFO Centrum Sztuki Współczesnej w Szczecinie, IONION Center for Arts and Culture w Grecji, Red Gallery w Londynie, Centrala Gallery w Birmingham. Jej prace znajdują się w kolekcjach publicznych i prywatnych w Grecji, Hiszpanii, Szwajcarii, Anglii i Polsce. Mieszka i pracuje w Warszawie i Londynie.

Tomasz Rogaliński: To, czego się boisz

06.04–06.05 / wernisaż: 06.04 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

„Minęły cztery lata od chwili kiedy wystawą Dwoistość natury ślimaka w toruńskiej Galerii Sztuki Wozownia miałem przyjemność zainicjować temat dotyczący psychologicznej obupłciowości. Wtedy duża zaciemniona sala podzielona drewnianymi słupami (przypominającymi nie tylko krzyż widlasty, ale również literę „Y” – symbol rozdroża) w założeniu stanowiła metaforę psychicznej sfery, w której odkładają się różnego rodzaju konkretne obrazy umysłowe. Tym razem wybrałem mniejsze sąsiednie pomieszczenie, ponieważ rozmiarami przypomina ono przestrzeń mojego pokoju, który służy mi również za pracownię. Moja metoda polega na pracy pod wpływem wizji rozumianej jako kondensacja bodźców zewnętrznych i wewnętrznych sprowadzonych do zwizualizowanej formy. Jej źródeł upatruję w sobie, potwierdzenia szukam w literaturze fachowej, w zbiorowości ludzkiej odnajduje części wspólne. Niekiedy spotykam się ze zdaniem, że moja twórczość nosi znamiona sztuki feministycznej albo że bez znajomości nazwiska trudno byłoby odbiorcy orzec jakiej właściwie płci jest osoba, która realizuje takie, a nie inne koncepcje. Spostrzeżenia te współgrają z ustaleniami jakie z dawna poczyniła psychoanaliza. Mężczyźni na ogół niechętnie przyznają się do żeńskiej strony swej psychiki, tymczasem przyswojenie cech odmiennopłciowych może być – i jest – jak najbardziej korzystne dla rozwoju osobowości w procesie samokształtowania, czyli indywiduacji. Większość wizji urzeczywistniłem między dwudziestym a trzydziestym rokiem życia”. (Tomasz Rogaliński)

Tomasz Rogaliński, twórca samorodny, pracuje pod wpływem wizji w powiązaniu z wymiarem rzeczywistych przeżyć i doświadczeń. Stosuje szeroki zakres środków umożliwiających wypowiedź twórczą: glina, gips, styropian, tkanina, haft, rysunek. W swej twórczości konsekwentnie rozmywa pierwiastki męskie i żeńskie.

VIII Międzynarodowa Wystawa Rysunku Studenckiego NAD_RYSOWAĆ

11.05–03.06 / wernisaż: 11.05 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

Zakład Rysunku Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu po raz ósmy organizuje Międzynarodową Wystawę Rysunku Studenckiego NAD_RYSOWAĆ. W wystawie biorą udział studenci i absolwenci dwóch ostatnich lat (2017, 2016) uczelni artystycznych z Polski i zagranicy. Założeniem wystaw organizowanych od 2008 jest pokazanie rysunku w całej jego różnorodności, poczynając od dobrego rysunku klasycznego, przez rysunek użytkowy, ilustracyjny, poprzez rozwiązania mniej konwencjonalne, przybierające formę animacji, akcji, performance, instalacji aż po realizacje czysto konceptualne.

georgia Krawiec: Dorosnąć wiosną

11.05–03.06 / wernisaż: 11.05 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

Dwie dusze w jednym ciele – tak można by krótko określić podwójną tożsamość protagonistki Dorosnąć wiosną. W interaktywnej polsko-niemieckiej grze georgia Krawiec opowiada historię emigracji. Wykorzystując aparaty otworkowe stworzyła fotoinstalację zapraszającą widza do kontemplacji nad zmianami życia emigrantki. W trakcie naświetlania oczami polskiej lub niemieckiej „wersji” autorki, widz może deklinować dziecinną wyliczankę i myśleć o zmianie kultury, przyjaciół, języka, kuchni, nawet nazwiska, czy też o zmianie wartości, które niesie ze sobą emigracja. georgia Krawiec jest polską i niemiecką artystką, zajmującą się problematyką tożsamości, spowolnieniem i przemijaniem, ale także tematyką wszechobecnej inwigilacji i monitoringu jednostki i społeczeństwa. W swojej pracy wykorzystuje archaiczne media fotografii, takie jak aparaty otworkowe i luksografie lub też techniki szlachetne (np. kalotypia i cyjanotypia), z których realizuje fotografie, fotokolaże oraz obiekty fotograficzne i fotoinstalacje. Eksperymentalne podejście jak również manualność i pierwotność w fotografii mają dla niej kluczowe znaczenie. georgia Krawiec buduje własne aparaty i towarzyszy procesowi tworzenia obrazu w ten sposób od samego początku.

georgia Krawiec, urodzona w 1972 roku w Kędzierzynie (Śląsk), absolwentka germanistyki, sztuk pięknych i Pedagogiki na Uniwersytecie Siegen (Niemcy) (dyplom w klasie Jürgena Königsa), współpracowała z grupą Brauhausfotografie, jest członkinią Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF) oraz inicjatywy artystek SilesiaTopia, współpracowała przy Światowym Dniu Fotografii Otworkowej (Pinholeday) i jest członkinią zarządu Ogólnopolskiego Festiwalu Fotografii Otworkowej (OFFO). Od 2016 roku jest członkiem ep.contemporary w Berlinie.  Od 1993 roku bierze udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych, nauczała w Studium Fotografii Związku Polskich Artystów Fotografików w Warszawie oraz w Europejskiej Akademii Fotografii w Warszawie. Pisze artykuły (np. dla Instytutu Goethego, dla Kwartalnika „FOTOGRAFIA” i „Fototapety”), miała wykłady autorskie (w tym w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta  w Warszawie oraz w Neue Schule für Fotografie w Berlinie), prowadzi warsztaty fotograficzne z uchodźcami lub w C/O Berlin i była członkinią jury (m.in. w konkursie Dolina Kreatywna TVP2, członkinią komisji przeglądu portfolio w The Art Institute of Boston, USA i konkursu Pinhole World). georgia Krawiec tworzy i mieszka w Warszawie i Berlinie.

Bettina Bereś: Wyprałam

08.06–08.07 / wernisaż 08.06 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

kuratorka: Marta Smolińska

„Wyprałam” – krótko i zasadniczo komunikuje tytuł indywidualnej wystawy Bettiny Bereś w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu. Czas przeszły, tryb dokonany, pierwsza osoba liczby pojedynczej. Nie ma o czym dyskutować – pranie zostało zrobione. Tylko jakie pranie?! Co wyprała Bettina Bereś? Artystka w swojej twórczości od lat subtelnie dotyka kwestii związanej z pamięcią indywidualną i zbiorową. Pamięć zaś – z racji swoje ulotności i zacierania się wspomnień – wymaga „ucieleśnienia” i medializacji, czego Bettina Bereś pieczołowicie się podejmuje, kreując sztukę rozpiętą pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Na makatkach haftuje zwięzłe, celne hasła, które „piorą mózg” tym, które myślą, że będą wiecznie młode, że są niezastąpione i na dodatek kochają obowiązki („Jutro będziesz stara”, „Nie jesteś niezastąpiona”, „Nie kochaj obowiązków”). W dolnej sali Galerii Sztuki Wozownia owe makatki wiszą na sznurkach pomiędzy filarami niczym suszące się pranie – można między nimi spacerować, szukając własnego rytmu ich lektury. Bettina Bereś gra także z akcjami Marii Pinińskiej-Bereś „Pranie I”(1980)  oraz „Pranie II” (1981), w ramach których Jej matka, przedstawicielka neoawangardy, prała pieluchy. Z liter na pieluchach ułożył się napis „feminizm”, który również w ten sposób został symbolicznie wyprany. Pinińska-Bereś podkreślała, że czas macierzyństwa był okresem odebranym sztuce i nigdy nie zdołała go później nadrobić. Swoją sztuką Bettina Bereś robi zatem metapranie: pranie prania. I lapidarnie, mocno oświadcza, że już wyprała.  Ponadto artystka przywołuje na swoich obrazach takie hasła jak „Tożsamość”, „Dziedzictwo” czy „Honor”, dokonując ironicznej „przepierki” tak popularnych ostatnio w polskiej rzeczywistości terminów. Jakże filuternie zakręcają się rogi w „nadętym” porożu, tak znamiennym dla wyposażenia szlacheckich dworów, odzwierciedlonym na płótnie „Honor”! Jak ochoczo kiełkują ziemniaki, zrzucone na stertę pod napisem „Tożsamość”! Hasłem wyszytym na jednej z makatek Bettina Bereś zachęca: „I ty możesz się zbuntować aniołku”. I ma to tego prawo, bo sama już dawno się zbuntowała. Wyprała. (Marta Smolińska)

Bettina Bereś, córka rzeźbiarzy i performerów Grupy Krakowskiej: Marii Pinińskiej i Jerzego Beresia. W latach 1978–1981 studiuje na Wydziale Historii Sztuki UJ. W okresie 1985–1989 organizuje i prowadzi wspólnie z Martą Tarabułą galerię Zderzak w Krakowie. W 1995 bierze udział w utworzeniu Stowarzyszenia i galerii Otwarta Pracownia. Członek ZPAP. Mieszka i pracuje w Krakowie. Mówi o sobie: „Wychowałam się przy kuchennym stole pomalowanym w pomarańczowo-czarne paski szerokości ok. 3 cm, przy którym toczyła się wieczna dyskusja o sztuce, awangardzie i najwyższych wartościach. Nie zostałam historykiem ani krytykiem sztuki, współtworzyłam jednak dwie galerie: Zderzak i Otwartą Pracownię. Jestem artystką, malarką ,hafciarką”.

Nathalie Daoust: Korean Dreams

08.06–08.07 / wernisaż: 08.06. (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

Korean Dreams to najnowszy, najbardziej złożony koncepcyjnie projekt Nathalie Daoust, która obserwuje i bada tajemniczy, ukryty świat Korei Północnej, zmanipulowaną rzeczywistość w skali kraju, eskapistyczny impuls nie jako indywidualny wybór, ale jako sposób na życie wymuszony na całym narodzie. Obrazy Daoust pokazują kraj, który wydaje się zagubiony w czasie, oderwany od rzeczywistości, zawieszony w chimerycznym świecie fantazji. „Od czasu moich pierwszych eksperymentów z fotografią fascynowały mnie ludzkie zachowania i różne rzeczywistości, stale obecne ludzkie pragnienie życia w świecie marzeń. Estetyka mojego nowego projektu kontynuuje tę wizualną eksplorację na granicy między snem a rzeczywistością, ale tym razem obejmuje eskapizm kraju i akt utraty w nim siebie”. (Nathalie Daoust)

Nathalie Daoust (ur. 1977, Montreal), kanadyjska artystka i fotografka, po ukończeniu studiów w Cegep du Vieux-Montreal (1994–1997) przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie spędziła dwa lata w hotelu Carlton Arms. Powstał tam jej pierwszy fotograficzny projekt, pierwsza indywidualna wystawa, opublikowana następnie w 2002 roku w książce New York Hotel Story. Wprowadzone tam tematy, takie jak tożsamość, płeć, seksualność, czas i pamięć, eskapizm, będą pojawiały się w kolejnych cyklach Nathalie Daoust. Jej fotografie koncentrują się na ujawnianiu ukrytych pragnień i marzeń, często objawiających się na marginesie społeczeństwa (wiele projektów dotyczy kobiet, ciemniejszej strony ich tożsamości, m.in. Tokyo Hotel Story). Daoust kieruje się pragnieniem zrozumienia ludzkiego impulsu do konstruowania doświadczeń, które pozwalają nam żyć, przynajmniej przez chwilę, w fikcyjnym świecie. W przekazywaniu treści bardzo ważną  rolę odgrywa technika, sam proces tworzenia obrazu; Nathalie Daoust  dąży do przesuwania granic fotografii poprzez eksperymentalne metody, pracę z nowymi mediami, wykorzystanie technik nie-cyfrowych, które  poszerzają pole jej konceptualnych poszukiwań.

Paulina Stasik – wystawa indywidualna

08.06–08.07 / wernisaż: 08.06 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

Paulina Stasik (ur. 1990) – dyplom w 2015 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem prof. Leszka Misiaka. Obecnie doktorantka na tejże uczelni. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią cyfrową. Stypendystka Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego 2014/2015; laureatka I Nagrody w XVIII Międzynarodowym Konkursie Cyfrowej Fotokreacji CYBERFOTO 2015 w Częstochowie. Wystawy indywidualne m.in: Seksmisja, Mostowa ArtCafe, wystawa włączona w program Cracow Gallery Weekend „Krakers" (2015); Lato w mieście (z Karolem Szczurem), Kamienica Szołayskich w Krakowie (2014).

Aktualnych informacji o planowanych wystawach można szukać na stronie: www.wozownia.pl/wystawy

EDUKACJA  / Wykłady / Spotkania autorskie / Inne wydarzenia.

prof. Piotr Korduba: Polskie wzornictwo inspirowane ludowością, czyli jak elity wymyśliły ludowość

wykład w ramach cyklu „Projekt dla…” / koordynacja: Natalia Cieślak

10.04 (wtorek), godz. 17.30 / wstęp wolny

„Zajmiemy się refleksją nad projektem o przeszło stuletniej już metryce, skutkiem którego polska ikonosfera, wnętrzarstwo i wzornictwo, a także ubiór były naznaczone wyrobami, w których w różnych stopniu odbijała się kultura polskiej wsi. O tym, na jakich zasadach i w jakim zakresie się to dokonywało, decydowali artyści, specjalistyczne komisje ocen, wytwórcy, a niekiedy potrzeby i gusta klientów. Czasem były to więc wyroby unikatowe, a innym znów razem wręcz seryjnej produkcji, ale zawsze przeznaczone do sprzedania/kupienia w mieście i to nie tylko pod szyldem słynnej Cepelii”. (Piotr Korduba)

dr hab. Piotr Korduba, prof. UAM – historyk sztuki, dyrektor Instytutu Historii Sztuki UAM w Poznaniu. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na historii architektury mieszkalnej, kulturze zamieszkiwania, rzemiośle artystycznym i designie. Autor m.in. książki Ludowość na sprzedaż. Towarzystwo Popierania Przemysłu Ludowego, Cepelia, Instytut Wzornictwa Przemysłowego (Warszawa 2013), która była jego rozprawą habilitacyjną.

Grzegorz Piątek: Bohdan Pniewski – architekt narodu

wykład w ramach cyklu „Architektura w Wozowni” / autorka projektu: Teresa Dudzińska

16.04. (poniedziałek), godz. 17.00 / wstęp wolny

„Bohdan Pniewski należał do pierwszego pokolenia modernistycznej awangardy w Polsce, jednak szybko porzucił prostotę i funkcjonalizm na rzecz własnej, narodowej wersji modernizmu. Łączył zdobycze nowoczesności z aluzjami do lokalnej tradycji i motywami akcentującymi przynależność Polski do kultury śródziemnomorskiej. Szybko stał się ulubionym architektem elit II RP, ale jego gwiazda nie przygasła w PRL. Mimo zmian politycznych budował gmachy państwowe  m.in. Teatru Wielkiego, MSZ czy NBP, a jego konsekwentnie rozwijany, autorski styl stał się rozpoznawalnym stylem Warszawy jako stolicy zarówno przed-, jak i powojennej Polski”. (Grzegorz Piątek)

Grzegorz Piątek (ur. 1980) – krytyk architektury, badacz dziejów Warszawy, kurator, publicysta, z wykształcenia architekt. Autor biografii Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego (Wydawnictwo WAB, 2016) nagrodzonej Nagrodą Literacką m.st. Warszawy, obecnie pracuje nad książką o odbudowie Warszawy. Współautor innych publikacji poświęconych miastu i architekturze, m.in. Lukier i mięso. Wokół architektury w Polsce po 1989 roku (z Jarosławem Trybusiem i Marcinem Kwietowiczem, 2013). W latach 2005-2011 członek redakcji miesięcznika „Architektura-murator”. Od 2011 roku współprowadzi Fundację Centrum Architektury, której misją jest popularyzacja wiedzy o architekturze. W 2008 roku współtworzył wystawę Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings nagrodzoną Złotym Lwem na XI Biennale Architektury w Wenecji.

Toruń za pół ceny w Wozowni

20–22.04 (piątek–niedziela), godz. 11.00–18.00 / wstęp wolny

W ramach akcji „Toruń za pół ceny” galeria Wozownia zaprasza do bezpłatnego zwiedzania aktualnych wystaw.

Dzień Wolnej Sztuki w Wozowni

21.04 (sobota), godz. 12.00 / wstęp wolny

W czasie akcji Dzień Wolnej Sztuki będzie można dokładnie przyjrzeć się pięciu dziełom prezentowanym na aktualnych wystawach. Przy każdym z nich stać będzie wolontariusz, który opowie o danej pracy, a także będzie motywował zwiedzających do podjęcia refleksji i nabrania odwagi do samodzielnego szukania odpowiedzi na nasuwające się im pytania.

Noc Muzeów w Wozowni

19.05 (sobota)

szczegóły wkrótce na: www.wozownia.pl

Izabela Sykta: Ogrody i przestrzenie publiczne wielkich wystaw światowych i ich rola w „upięknieniu” miast

wykład w ramach cyklu „Architektura w Wozowni” / autorka projektu: Teresa Dudzińska

28.05 (poniedziałek), godz. 17.00 / wstęp wolny

„Miasta, przygotowujące się do organizacji wystawy światowej, musiały zmierzyć się z przyjęciem milionów zwiedzających. Chodziło nie tylko o architekturę obiektów i pawilonów ekspozycyjnych, ale także o przestrzenie wokół nich i w samym mieście, by stanowiły wygodne i atrakcyjne miejsce rekreacji i odpoczynku po trudach zwiedzania, a jednocześnie dostarczały estetycznej satysfakcji i były wizytówką miasta. Konkurencja pomiędzy kolejnymi gospodarzami Expo sprawiała, że aranżacja przestrzennej oprawy tak wielkiego wydarzenia była nadzwyczajna, zachwycająca, zaskakiwała oryginalnością i pięknem rozwiązań, inspirowała twórców – architektów, urbanistów, architektów krajobrazu, ogrodników, ale też malarzy, poetów, reżyserów filmowych. Wielka Wystawa Kolumbijska w Chicago w 1893 roku, gdzie na wybrzeżu jeziora Michigan wyczarowano malowniczy krajobraz miasteczka ekspozycyjnego White City z monumentalnymi budowlami, rzeźbami, placami, kanałami wodnymi oraz swobodnie komponowanymi parkami (dla miejscowej publiczności stanowił atrakcyjną antytezę ponurego środowiska urbanistycznego ówczesnych amerykańskich miast), dała początek nowemu podejściu do kwestii planowania miast, przeradzając się w ruch społeczny na rzecz ich „upięknienia” – City Beautiful Movement. W większości przypadków obiekty i pawilony wystawowe były rozbierane po zakończeniu wystawy. Ogrody i place pozostawały – stając się często zaczątkiem nowych miejskich parków czy monumentalnych założeń urbanistycznych, w których rozmachu i wyrafinowanej kompozycji krajobrazowej do dzisiaj odczuwalny jest genius loci wielkich wystaw”. (Izabela Sykta)

Izabela Sykta, dr inż. architekt, w 1993 roku ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, w 2008 otrzymała tytuł doktora. Od 1994 roku jest pracownikiem dydaktycznym w Instytucie Architektury Krajobrazu WAPK; od 2011 należy do Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu.

Aktualnych informacji o planowanych wykładach i spotkaniach można szukać na stronie: www.wozownia.pl/wydarzenia

SZTUKA PROSTOTY SZUKA / warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży

Grupy zorganizowane zapraszamy do udziału w warsztatach z cyklu ”Sztuka prostoty szuka”. Wszystkie zajęcia odbywają się w przestrzeni galerii Wozownia i swoją tematyką nawiązują do aktualnych wystaw. Warsztaty skierowane są do różnych grup wiekowych, a podczas zajęć ich uczestnicy będą mogli doświadczyć całego bogactwa środków wyrazu, które można zaangażować do tworzenia współczesnej sztuki.

Prosimy o wcześniejsze zgłoszenie chęci udziału w zajęciach pod numer telefonu 56/ 622 63 39 (kontakt: Natalia Cieślak, Kazimierz Napiórkowski). Liczba miejsc jest ograniczona! Wstęp na podstawie biletu do galerii – ulgowy 3 zł, grupowy 15 zł.

Cykl ”Sztuka prostoty szuka” zrealizowano we współpracy z Gminą Miasta Toruń.

Aktualnych informacji o planowanych warsztatach można szukać na stronie: www.wozownia.pl/wydarzenia/warsztaty

„Lekcja w galerii” – nowa propozycja edukacyjna

autorka cyklu: Joanna Gwiazda

„Lekcja w galerii” to projekt edukacyjny Wozowni, skierowany do młodzieży ostatnich klas szkoły podstawowej oraz licealistów (13–18 lat).

Podczas zajęć uczestnicy będą zaznajamiać się z językiem sztuki współczesnej i poznawać pojęcia charakterystyczne dla tej dyscypliny. Każde ze spotkań odbywa się na aktualnie prezentowanej ekspozycji, która stanowi punkt wyjścia do swobodnej wymiany spostrzeżeń między uczestnikami a prowadzącym. Będziemy oglądać, rozmawiać, otwierać oczy, uszy i przede wszystkim głowy!

Zajęcia powstały jako alternatywa dla lekcji plastyki prowadzonych w szkole. Swobodne obcowanie ze sztuką w przestrzeni galerii ma oswajać z nią młodzież i kształtować postawę świadomego odbiorcy. Dla nauczycieli spotkania te mogą stać się pomocą dydaktyczną oraz bezpośrednią inspiracją płynącą z kontaktu z „żywą” sztuką.

Oprowadzania po wystawach / wstęp wolny

15.04 (niedziela), godz. 12.00

19.05 (sobota) – w ramach Nocy Muzeów

17.06 (niedziela), godz. 12.00