PROGRAM NA I KWARTAŁ 2016

Do 03.01.2016 trwają wystawy: Urszula Kluz-Knopek / Wiosennie; Paweł Maciak / Fotografia materii; Laboratorium sztuki 2015/ Bogna Morawska / Lewozręczność

Bartek Jarmoliński / Wotum
15.01.-7.02.
„Projekt Wotum odnosi się do podziałów społeczno-kulturowych, jakie w ostatnich latach stały się wyraźnie widoczne w Polsce. Podziały, dotyczące ludzi reprezentujących odmienne poglądy i, co za tym dalej idzie, odmienne wartości, zbudowały trwały obraz niezgody i rozdźwięku wśród społeczeństwa. Wydarzenia te stały się bezpośrednim powodem do postawienia pytania w przeprowadzonych przez autora ankietach. Z wypowiedzi wyłonił się obraz najistotniejszych i największych zarazem problemów, sytuacji spornych, które według ankietowanych najbardziej ich poróżniły. Motywy te stały się wiodącymi w przedstawieniach sukien wotywnych związanych m.in. ze znanym wizerunkiem Czarnej Madonny, wpisanym od wieków w historię Polski. Znaczenie wotum jako daru dziękczynnego dotyczy podziękowania za wysłuchanie modlitw, intencji. Najczęściej wotum obrazuje przedmioty związane z cierpieniem i inwalidztwem.
Seria ,,prac wotywnych” prezentuje symbole ludzkiego życia stworzone z opakowań po lekach. Wystawa,Wotum stawia pytanie o potrzebę, sens i przyczyny podziałów wśród społeczeństwa. A społeczeństwo, które w znacznej mierze nie jest w dobrej kondycji potrzebuje zapewne uwagi niezmąconej kłótniami i licytacją obietnic ze strony rządzących.”
Bartek Jarmoliński, to jeden z najbardziej twórczych i rozpoznawalnych łódzkich artystów, aktywnie uczestniczący w polskim życiu kulturalnym. Jest absolwentem Wydziału Edukacji Wizualnej ASP w Łodzi (dyplom w 2001); w 2014 rozpoczął studia doktoranckie w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu im J. Kochanowskiego w Kielcach. W toruńskiej „Wozowni” miał dwie wystawy indywidualne (Man-RW, 2010 i Organica, 2015).

Krzysztof Gliszczyński / SYNthesis&enERGY. Obrazy, residua malarskie i wideo
15.01.-21.02.
kuratorka: Marta Smolińska
„Twórczość Krzysztofa Gliszczyńskiego jest nieustannym procesem cyrkulacji malarskiej materii. Z czasem ów proces staje się coraz bardziej transmedialny: artysta sięga bowiem po potencjał wideo, kreuje obiekty i instalacje, a mimo to wciąż pozostaje w obrębie malarstwa. Tytułowa synergia objawia się zatem nie tylko w każdym dziele z osobna, lecz również w relacji do kompatybilnego stosowania poszczególnych mediów. Powstaje kosmos, w którym każda drobinka farby znajduje swoje miejsce – od nałożenia na płótno, poprzez zeskrobanie, po ponowne jej nałożenie na płaszczyznę lub pieczołowite złożenie w „Urnie”, krąży w ramach tego artystycznego uniwersum.
Gliszczyński swoją twórczością potwierdza paradoksalną tezę Stephena Melville’a, że malarstwo pozostanie sobą tym bardziej, im bardziej będzie się od siebie oddalać.
W przypadku realizacji Gliszczyńskiego, odwołującego się w swojej postawie do filozofii alchemicznej, ogromną rolę odgrywa zatem materia, z której artysta powołuje do życia kolejne prace – interesuje go historia i symbolika kolorów, (meta)fizyka farby jako tworzywa malarskiego, dzięki któremu na płótnie wyłania się nowa realność. Stąd w trakcie pracy nic nie może ulec zmarnotrawieniu, nic nie może zostać utracone, ponieważ materia z czasem gromadzi w sobie własną, indywidualną historię, „zapisują się” w niej ślady i pamięć pierwotnego użycia, kumuluje się energia poprzednich gestów i poprzednich obrazów. Dlatego od 1992 roku Gliszczyński pieczołowicie zbiera okruchy malarskiej materii, z czcią gromadzone w obiektach nazwanych przez niego „Urnami”. W przestrzeni Galerii Wozownia „Urny” staną się kluczową instalacją zbudowaną na kształt zigguratu, wokół której toczy się dyskurs o malarstwie.” (Marta Smolińska o wystawie w „Wozowni”).
Krzysztof Gliszczyński, prorektor ds. rozwoju i współpracy ASP w Gdańsku, absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki PWSSP (obecnie ASP) w Gdańsku, dyplom w 1987 roku.

Dorota Świdzińska / Archiwum
15.01.-21.02.
„Celem nadrzędnym moich działań twórczych jest zgłębienie i zaakceptowanie procesu starzenia się, uświadomienie sobie jego nieuchronności, „obłaskawienie” i pogodzenie się z nim. Penetrując tę sferę życia, stykając się z ludźmi w wieku sędziwym, poznając ich cichą egzystencję na uboczu, widzę ich problemy, lęki i frustracje i staram się to pokazać. Interesuje mnie ten krótki czas odchodzenia, zanikania, atrofii ciała i umysłu. Zajmuje mnie również poczucie straty i cały wachlarz uczuć z tym związany. Pragnę przywrócić w społeczeństwie szacunek dla starości. Chciałabym, aby w Polsce, tak, jak w konfucjańskich Chinach, człowiek stary traktowany był z godnością i należną mu czcią. Jestem przekonana, i staram się przekonać o tym innych, że stary człowiek to przede wszystkim wiedza, doświadczenie, wyrozumiałość, cierpliwość, czułość i ciepło. A to, że spotykamy czasem starych ludzi sfrustrowanych, zalęknionych i nieufnych jest skutkiem obchodzenia się z nimi przez społeczeństwo, w którym przyszło im dożywać swoich dni.”
Prezentacja w „Wozowni” obejmuje instalację Kolumbarium i wideoperformance Matka.
Dorota Świdzińska, artystka działająca w obszarze sztuk wizualnych, absolwentka Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku oraz Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie (specjalność :Arteterapia). Obroniła doktorat na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Pracuje w Zakładzie Edukacji Wizualnej Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku. W swojej pracy artystycznej wypowiada się za pomocą autorskich realizacji multimedialnych (w których wykorzystuje technologie cyfrowe, przedmiot i przestrzeń symboliczną) oraz za pomocą sztuki akcji (happening, performance).

Orzeł wylądował. Apollo 11 – 45 lat później.
Kurator: Wojciech Różyński / Galeria Działań /
12.02.- 6.03.
45 lat temu, 21 lipca 1969 roku Neil Armstrong opuścił moduł księżycowy Apollo 11 i stanął na powierzchni Księżyca. To właśnie wtedy padły słowa: „To jest mały krok człowieka, ale wielki skok dla ludzkości”. To był jeden z przełomowych momentów w dziejach ludzkości.
Ale lądowanie człowieka na Srebrnym Globie dla wielu pozostaje też najpiękniejszym momentem telewizji i mediów w ogóle. Z perspektywy czasu wielu uważa, że amerykański program podboju Księżyca, nie przyniósł ludzkości wymiernych korzyści, ale do dziś pozostaje triumfem ludzkiej nauki i przykładem zaangażowania i ofiarności jego uczestników.
Na zaproszenie odpowiedziało 124 artystów z 30 krajów z Europy, Azji, obu Ameryk, Australii.
Wystawa została zrealizowana dla Galerii Działań w Warszawie a jej kuratorem jest Wojciech Różyński.

Celina Kanunnikava / Masa i władza
26.02.-20.03.
kuratorka: Marta Smolińska
„Młoda malarka Celina Kanunnikava swoją twórczością udowadnia, że malarstwo może być krytyczne i zaangażowane, nie tracąc przy tym wieloznaczności i nie stając się jednowymiarową publicystyką. Artystka, żyjąc w Mińsku i Poznaniu, konfrontuje się zarówno z postsowieckim reżimem Łukaszenki, jak i z nadmiarem swobody czy tyranią możliwości – tak współczesną rzeczywistość czujnie opisał Zygmunt Bauman.
Kanunnikava doświadcza polityki na własnym ciele, biorąc udział w manifestacjach i protestach na Białorusi. Jej twórczość inspirują zatem zarówno własne doznania, jak i świadomość Historii. Wystawa w toruńskiej Wozowni, w nawiązaniu do słynnej książki Eliasa Canettiego z 1960 roku, nosi tytuł „Masa i władza”. Na obrazach Kanunnikavej protestujący tłum przypomina falujący, wielki organizm. Jak pisał Canetti, jednostka tonie w nim, lecz jednocześnie wiele czerpie z siły zbiorowości. Róża jerychońska, stulona niczym pięść, rozkwita nagle, gdy dostanie parę kropli wody. Na płótnach Kanunnikavej roślina ta staje się symbolem demonstrantów, którzy – otrzymawszy impuls – gromadzą się na placach i próbują podważyć fundamenty opresyjnego systemu. Owe fundamenty uzmysławia z kolei monumentalna, totalitarna architektura, której fasady pną się w górę niczym tajemniczy Kafkowski zamek. Potraktowanie wizerunku protestującego tłumu jak żywego, wielogłowego organizmu pozwala z kolei na stawianie uniwersalnych pytań o miejsce i możliwości działania jednostki wobec Historii. Malarstwo Kanunnikavej nie dotyczy zatem jedynie Białorusi: rysuje kondycję człowieka wobec machiny władzy.” (Marta Smolińska)
Celina Kanunnikava, absolwentka UAP, w 2014 roku zdobyła główną nagrodę - Nagrodę Artystyczną w trzeciej edycji ogólnopolskiego konkursu Nowy Obraz / Nowe spojrzenie, organizowanym przez Wydział Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.

Dorota Borowska / malarstwo
26.02.-20.03.
Dorota Borowska, artystka o stopniu doktora Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, zaprezentuje w zaciemnionej przestrzeni galerii projekt zainspirowany tekstem z „Hamleta” Szekspira: „Mógłbym być zamknięty w łupinie orzecha i czuć się panem niezmierzonych przestrzeni (gdybym snów nie miewał)”. Dorota Borowska maluje obrazy z wykorzystaniem farb olejnych i UV na płótnie, w efekcie czego naświetlana lampami UV farba zaczyna świecić, odsłaniając ukryte wnętrze obrazów.
„Obrazy Doroty Borowskiej wypływają z dwóch, splatających się ze sobą kierunków poszukiwań - fluorescencji w malarstwie oraz zainteresowania geometrią. Ten splot wydaje się najbardziej interesujący, ponieważ w efekcie widzowie mają do czynienia z traktatami o malarstwie, opierającymi się na technologicznym przeformułowaniu bazowych warunków jego powstawania – ultrafioletowego światła i ciemności.”

Hubert Hilscher / Plakat
11.03.-3.04.
Kuratorka wystawy: Irena Przymus
„Hubert Hilscher (1924 -1999) należał do grona najbardziej prominentnych grafików projektowych, których twórczość nadała kształt polskiej plastyce nowoczesnej. Jednocześnie w środowisku uzyskał wysoką pozycję autorytetu, zarówno w sensie moralnym, jak i artystycznym.
W latach 1949 - 1955 odbył studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Tadeusz Kulisiewicza. Jednak nie grafika warsztatowa stała się jego zawodową pasją. Po studiach związał się z Wydawnictwem Artystyczno-Graficznym (WAG), gdzie następnie w latach 1961-1970 pełnił funkcję dyrektora artystycznego. W latach 1959-1961 opracowywał graficznie czasopismo "Przegląd Kulturalny". Od 1962 r. jako dyrektor artystyczny rozpoczął pracę w legendarnym dwumiesięczniku "Projekt" (opracował 140 numerów); ze stanowiska zrezygnował w stanie wojennym, w 1983 r. W latach 1965-1980 był członkiem Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Biennale Plakatu w Warszawie, a w latach 1965-1978 pełnił funkcję wiceprezydenta. Był autorem ok. 300 plakatów, głównie do wystaw i imprez muzycznych, w tym kilkunastu projektów do kolejnych edycji Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. Do kanonu polskiego plakatu należy także seria jego kreacji osnutych na idei cyrku. (…) Wystawa jest pierwszą w tej skali prezentacją dorobku artystycznego Huberta Hilschera. (…) Opracowania merytorycznego tematu podjęła się Irena Przymus z MNP w ścisłej współpracy z rodziną artysty i Muzeum Plakatu w Wilanowie.” (fragmenty tekstu do wystawy w MPW).

EDUKACJA / Wykłady / Spotkania autorskie / Inne imprezy.

Artur Kamczycki / wykład i promocja książki Muzeum Libeskinda w Berlinie. Żydowski kontekst architektury
Prowadzenie: Katarzyna Lewandowska
12.01. (wtorek), godz. 17
Książka jest kabalistyczną interpretacją struktury Muzeum Żydowskiego w Berlinie, powstałego w latach 1989-1999 na podstawie projektu Daniela Libeskinda. Konstrukcja budowli, zestawiona z kubicznych brył obłożonych cynkową blachą i rozmieszczona na „zygzakowatym" planie, stanowi punkt wyjścia dla złożonej analizy obejmującej intertekstualny i interdyscyplinarny zakres metodologiczny. W oglądzie całości założenia, uchwytne są – co jest tezą pracy – symboliczne wątki, motywy, idee i pojęte obrazowo metafory, z których najistotniejszą i najbardziej wyrazistą jest koncepcja naprawy i odnowy, określana mianem tikkun olam. Głównym założeniem jest tu więc postulat i przekonanie, iż ten system obrazowych metafor ewokuje ideę restytucji żydowsko-niemieckiej po Holokauście. Muzeum zatem mierzy się z taką wykładnią pojednania i symbiozy jako „żywy organizm" architektury, zaprzęgając aspekty kulturowe, filozoficzne, etyczne, historyczne, religijne i polityczne.
Artur Kamczycki, adiunkt w Zakładzie Kultury Judaizmu Europejskiego (Instytut Kultury Europejskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu). Ukończył studia doktorskie w Instytucie Historii Sztuki UAM w 2009 roku. Dwukrotny stypendysta na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie w latach 2002/3 i 2007/8. Od  2012 roku członek Assosiation for Israel Studies. W 2014 roku opublikował książkę: Syjonizm i sztuka. Ikonografia Theodora Herzla, a w 2015 książkę: Muzeum Libeskinda w Berlinie. Żydowski kontekst architektury.

ARCHITEKTURA W WOZOWNI / projekt autorski: Teresa Dudzińska
Wojciech Targowski / Projekty i realizacje / Idea(ł) w gorsecie
wykład 18.01. (poniedziałek), godz. 17
„Na ile niezliczone ograniczenia krępują architektoniczną inwencję? Co się na nie składa? Ile wolności niesie w sobie zawód architekta? Na ile ciasny gorset ograniczeń krępuje kreację architektoniczną, a na ile powoduje, że jej ujęta w gorset istota staje się tym bardziej pożądana i ponętna, a prawdziwym staje się przeświadczenie, że im więcej ograniczeń tym ciekawiej?
Te pytania to tylko pretekst do podzielenia się doświadczeniami, snucia refleksji i ucieczek w dygresje w poszukiwaniu idei w architekturze. Na wykład składać się będą prezentacje wybranych autorskich projektów i realizacji. Komentarz spróbuje wyjaśnić uwarunkowania, przyczyny decyzji i źródła kompromisów. W pracy architekta może zdarzyć się osobliwy moment, w którym ma on możliwość zmierzenia się z tematem dającym nieco więcej swobody w budowaniu narracji symbolicznej. Taką chwilą była trwająca kilka lat przygoda z projektem i realizacją Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku. Prezentacja zawierać będzie próbę przedstawienia intencji w budowaniu znaczeniowej warstwy tego unikalnego przedsięwzięcia. Konkluzją wypowiedzi będzie głębokie przekonanie autora, że niezależnie od uwarunkowań, autentyczna twórczość musi polegać na poszukiwaniu, w służbie idei, oczywiście nieosiągalnego ideału.” ( W. Targowski)
Wojciech Targowski, urodzony w 1957 roku w Toruniu. Architekt SARP, IARP. W 1982 ukończył studia i został asystentem na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, gdzie pracuje do dziś w Katedrze Architektury Mieszkaniowej. W 2002 roku uzyskał tytuł doktora. Początkowo działał niezależnie, potem współtworzył pracownię projektową w SP Twórczość Architektoniczna. Następnie został współzałożycielem i współwłaścicielem działającej od 1989 roku spółki projektowej PPW FORT w Gdańsku. Laureat wielu nagród i wyróżnień, w tym w konkursach architektonicznych.

„PROJEKT DLA …” / autorka cyklu: Kamila Krzanik-Dworanowska
„Projekt dla …” to cykl wykładów o roli współczesnego designu. Spotkania poruszają zagadnienie designu rozumianego szerzej niż projektowanie estetycznego wyglądu przedmiotów, mają zwrócić uwagę, że projektowanie to dużo szersza dziedzina, która jest obecna w naszym codziennym życiu. Planowane na rok 2016 trzy wykłady z teoretykami i praktykami designu przybliżą odbiorcy proces projektowania zmierzający do zaspokojenia potrzeb konkretnej grupy odbiorców.
Szczegółowe informacje pojawią się na stronie: www.wozownia.pl/wydarzenia/wykłady

SZTUKA PROSTOTY SZUKA / warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży
autorka projektu i jego programu: Kamila Krzanik-Dworanowska
Wszystkie zajęcia odbywają się w przestrzeni Galerii Sztuki Wozownia i swoją treścią nawiązują do aktualnych wystaw. Spotkania dzielą się na dwie części – teoretyczną oraz praktyczną (warsztatową). Gotowe prace dzieci zabierają ze sobą. Zajęcia adresowane są do grup zorganizowanych, jak i osób indywidualnych. Wstęp na podstawie biletu do galerii – ulgowy 3 zł, grupowy 15 zł. Organizatorzy proszą o wcześniejsze zgłoszenia, ponieważ ilość miejsc jest ograniczona: tel. 56/ 622 63 39, 791 358 555 (kontakt: Kamila Krzanik-Dworanowska, Kazimierz Napiórkowski).
Aktualnych informacji o planowanych warsztatach można szukać na stronie: www.wozownia.pl/wydarzenia/warsztaty

Trwa ogłoszony w październiku konkurs ogólnopolskiej imprezy 10.Triennale Małych Form Malarskich /Toruń 2016 (kuratorka: Teresa Dudzińska) – regulamin i karta zgłoszenia są dostępne na stronie internetowej „Wozowni”.