Na Arce o ósmej
- Wydarzenie archiwalne: 13.04.2022
Teatr Baj PomorskiToruń, Piernikarska 9
DOJAZD
UDOSTĘPNIJ Realizatorzy:
Autor: Ulrich Hub
Przekład z niemieckiego: Lila Mrowińska-Lissewska
Reżyseria: Paweł Aigner
Scenografia: Pavel Hubička
Muzyka: Piotr Klimek
Asystent reżysera: Katarzyna Kawalec
Muzykę do przedstawienia nagrał zespół w składzie:
Mateusz Czarnowski – akordeon
Gustaw Bachorz – klarnet
Wiktor Szostak – fortepian
Jarek Izdepski - kontrabas
Premiera: 7.03.2010
Czas trwania: 75 min.
Od lat: 6.
Obsada:
Pierwszy Pingwin - Krzysztof Grzęda
Drugi Pingwin - Marta Parfieniuk-Białowicz
Trzeci Pingwin - Andrzej Korkuz
Gołąb - Mariusz Wójtowicz
Stary Człowiek - Jacek Pysiak
Dramat Ulricha Huba Na Arce o ósmej uznany został za jeden z najciekawszych współczesnych testów scenicznych dla dzieci w Niemczech, Francji i Holandii. Współczesna opowieść teatralna o pingwinach, Arce, potopie, przyjaźni i Bogu to odważne zaproszenie dzieci i dorosłych do rozmowy na tematy ważne oraz inspirujące do stawiania pytań.
Wszędzie jest biało, bezkresny śnieg i trójka pingwinów, które w tym jednostajnym krajobrazie zaczynają toczyć wartki spór o tego, kto ów świat stworzył – Boga. Czy był wystarczająco pomysłowy, czy w ogóle istnieje, jaki jest? Kłócą się, irytują, jeden z pingwinów opuszcza towarzyszy. Zaczynają nadciągać dziwne chmury, spadają pierwsze krople deszczu, nadlatuje Gołąb głosząc nadejście potopu i końca świata. Strwożonym pingwinom przywracają nadzieję dwa bilety na Arkę. Ale przecież pingwiny są trzy. Dwójka pingwinów wbrew zakazom decyduje się na karkołomny plan przemycenia na Arkę swojego trzeciego kompana. Wszak przyjaciół, jakkolwiek kłótliwi i irytujący by nie byli, w biedzie się nie opuszcza.
Impulsem do powstania Na Arce o ósmej był dla Ulricha Huba projekt niemieckich wydawców na stworzenie pięciu współczesnych dramatów, których głównym tematem będzie szeroko rozumiana religia. Hub podjął się napisania sztuki dla dzieci. Zaintrygowała go biblijna historia Noego i Arki, ale potraktowana jako opowieść o Bogu, który się zmienia. Bóg, który najpierw traci cierpliwość do ludzkiego zła i zsyła potop,a po swym dziele zniszczenia żałuje go i składa wieczną obietnicę, że nigdy nie zgładzi swego stworzenia. Ta zmiana Boga stawia przed ciekawymi pytaniami na temat jego natury. Ulrich Hub pozwolił odważnie, ale też z dużym poczuciem humoru, wyrazić te pytania głównym bohaterom Na Arce o ósmej, Pingwinom. Przewrotnie wybrał właśnie te istoty na protagonistów swej sztuki, ponieważ w samej ich naturze jest dziwna niespójność, która prowokuje do zadawania pytań Temu, który wszystko stworzył. Są ptakami, ale nie latają i do tego pachnie od nich rybami. Pingwiny Ulrich Huba zastanawiają się nad tym, czy ktoś może istnieć, jeśli go nie widać; jak wygląda Bóg; czy widzi i słyszy wszystko; czy jest nieomylny; czy stworzył dobrych i złych, czy karze za zło, czy lubić sernik. Zadają te pytania w sposób bezpośredni, bez patosu, czasami prowokując nimi przyjaciół, a czasami samego Boga. Jak u Huba, tak i w inscenizacji Pawła Aignera samo zadawanie pytań staje się wartością i drogą do otwartego myślenia. Główni bohaterowie przedstawienia, troszkę tak jak dzieci, naturalnie i prosto przechodzą od spraw zwykłych do rozmów o tym, co ważkie i poważne. Bez patosu, nierzadko w lekkiej, dowcipnej formie naświetlają różne warianty odpowiedzi na pytania i wątpliwości związane z Bogiem, lojalnością, przyjaźnią. Tutaj najważniejsze nie jest otrzymanie ostatecznej odpowiedzi, ale zarysowanie możliwości, z których każdy ma prawo wybrać to, co mu najbliższe.
Przedstawienie grane jest w kameralnie ukształtowanej przestrzeni, której centrum to świat Pingwinów. W kostiumach aktorów charakterystyczne elementy wyglądu zwierzęcych bohaterów sztuki zostają przekształcone plastycznie i rozbudowane o skojarzenia z kulturą żydowską. Do tradycji klezmerskiej wyraźnie nawiązuje też muzyka Piotra Klimka.
Twórcy Na Arce o ósmej powołują na scenie rzeczywistość, w której tak dziecko, jak i dorosły znajdą ciekawych bohaterów, intrygująco skonstruowaną akcję oraz niebanalnie i niejednokrotnie z dowcipem i dystansem wyrażone tematy oraz pytania o sprawy zasadnicze: przyjaźń, lojalność, Boga.
Przedstawienie to jest odważną rozmową z dzieckiem o wizji świata, miejscu i roli w nim Boga oraz człowieka.
Źródło: Teatr Baj Pomorski w Toruniu
Autor: Ulrich Hub
Przekład z niemieckiego: Lila Mrowińska-Lissewska
Reżyseria: Paweł Aigner
Scenografia: Pavel Hubička
Muzyka: Piotr Klimek
Asystent reżysera: Katarzyna Kawalec
Muzykę do przedstawienia nagrał zespół w składzie:
Mateusz Czarnowski – akordeon
Gustaw Bachorz – klarnet
Wiktor Szostak – fortepian
Jarek Izdepski - kontrabas
Premiera: 7.03.2010
Czas trwania: 75 min.
Od lat: 6.
Obsada:
Pierwszy Pingwin - Krzysztof Grzęda
Drugi Pingwin - Marta Parfieniuk-Białowicz
Trzeci Pingwin - Andrzej Korkuz
Gołąb - Mariusz Wójtowicz
Stary Człowiek - Jacek Pysiak
Dramat Ulricha Huba Na Arce o ósmej uznany został za jeden z najciekawszych współczesnych testów scenicznych dla dzieci w Niemczech, Francji i Holandii. Współczesna opowieść teatralna o pingwinach, Arce, potopie, przyjaźni i Bogu to odważne zaproszenie dzieci i dorosłych do rozmowy na tematy ważne oraz inspirujące do stawiania pytań.
Wszędzie jest biało, bezkresny śnieg i trójka pingwinów, które w tym jednostajnym krajobrazie zaczynają toczyć wartki spór o tego, kto ów świat stworzył – Boga. Czy był wystarczająco pomysłowy, czy w ogóle istnieje, jaki jest? Kłócą się, irytują, jeden z pingwinów opuszcza towarzyszy. Zaczynają nadciągać dziwne chmury, spadają pierwsze krople deszczu, nadlatuje Gołąb głosząc nadejście potopu i końca świata. Strwożonym pingwinom przywracają nadzieję dwa bilety na Arkę. Ale przecież pingwiny są trzy. Dwójka pingwinów wbrew zakazom decyduje się na karkołomny plan przemycenia na Arkę swojego trzeciego kompana. Wszak przyjaciół, jakkolwiek kłótliwi i irytujący by nie byli, w biedzie się nie opuszcza.
Impulsem do powstania Na Arce o ósmej był dla Ulricha Huba projekt niemieckich wydawców na stworzenie pięciu współczesnych dramatów, których głównym tematem będzie szeroko rozumiana religia. Hub podjął się napisania sztuki dla dzieci. Zaintrygowała go biblijna historia Noego i Arki, ale potraktowana jako opowieść o Bogu, który się zmienia. Bóg, który najpierw traci cierpliwość do ludzkiego zła i zsyła potop,a po swym dziele zniszczenia żałuje go i składa wieczną obietnicę, że nigdy nie zgładzi swego stworzenia. Ta zmiana Boga stawia przed ciekawymi pytaniami na temat jego natury. Ulrich Hub pozwolił odważnie, ale też z dużym poczuciem humoru, wyrazić te pytania głównym bohaterom Na Arce o ósmej, Pingwinom. Przewrotnie wybrał właśnie te istoty na protagonistów swej sztuki, ponieważ w samej ich naturze jest dziwna niespójność, która prowokuje do zadawania pytań Temu, który wszystko stworzył. Są ptakami, ale nie latają i do tego pachnie od nich rybami. Pingwiny Ulrich Huba zastanawiają się nad tym, czy ktoś może istnieć, jeśli go nie widać; jak wygląda Bóg; czy widzi i słyszy wszystko; czy jest nieomylny; czy stworzył dobrych i złych, czy karze za zło, czy lubić sernik. Zadają te pytania w sposób bezpośredni, bez patosu, czasami prowokując nimi przyjaciół, a czasami samego Boga. Jak u Huba, tak i w inscenizacji Pawła Aignera samo zadawanie pytań staje się wartością i drogą do otwartego myślenia. Główni bohaterowie przedstawienia, troszkę tak jak dzieci, naturalnie i prosto przechodzą od spraw zwykłych do rozmów o tym, co ważkie i poważne. Bez patosu, nierzadko w lekkiej, dowcipnej formie naświetlają różne warianty odpowiedzi na pytania i wątpliwości związane z Bogiem, lojalnością, przyjaźnią. Tutaj najważniejsze nie jest otrzymanie ostatecznej odpowiedzi, ale zarysowanie możliwości, z których każdy ma prawo wybrać to, co mu najbliższe.
Przedstawienie grane jest w kameralnie ukształtowanej przestrzeni, której centrum to świat Pingwinów. W kostiumach aktorów charakterystyczne elementy wyglądu zwierzęcych bohaterów sztuki zostają przekształcone plastycznie i rozbudowane o skojarzenia z kulturą żydowską. Do tradycji klezmerskiej wyraźnie nawiązuje też muzyka Piotra Klimka.
Twórcy Na Arce o ósmej powołują na scenie rzeczywistość, w której tak dziecko, jak i dorosły znajdą ciekawych bohaterów, intrygująco skonstruowaną akcję oraz niebanalnie i niejednokrotnie z dowcipem i dystansem wyrażone tematy oraz pytania o sprawy zasadnicze: przyjaźń, lojalność, Boga.
Przedstawienie to jest odważną rozmową z dzieckiem o wizji świata, miejscu i roli w nim Boga oraz człowieka.
Źródło: Teatr Baj Pomorski w Toruniu