MARZEC i KWIECIEŃ 2020 w WOZOWNI

Wszystkie wystawy i wydarzenia planowane na okres po 12 marca zostały odwołane ze względu na epidemię koronawirusa.

// WYSTAWY

Julia Curyło: „Stan nieważkości”

06.03–26.04.2020

otwarcie wystawy: 06.03 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

kuratorka: Natalia Cieślak

Przyglądając się obrazom Julii Curyło, namalowanym na przestrzeni ostatnich lat, trudno nie zauważyć, że zainteresowania artystki orbitują wokół zagadnień związanych z dwoma sferami – religią i nauką, a dokładniej astronomią. Choć na pierwszy rzut oka wydaje się, że warstwa treściowa jej płócien ciąży w kierunku fascynacji scjentystycznym podejściem do rzeczywistości, chwila głębszej lektury ich warstwy wizualnej pozwala odkryć bogactwo nawiązań m.in. do ikonografii chrześcijańskiej. Tematy, takie jak Trójca św., Madonna z Dzieciątkiem czy Chrystus Pantokrator, zyskują tu zaskakującą reinterpretację. Już dawno dostrzeżono jej talent do zuchwałego zestawiania i synchronizowania różnych tematów i estetyk. W pracach artystki motywy, które można by wymieniać bez końca, tworzą mozaikową, eklektyczną i hybrydową strukturę. Jednak „w tym chaosie jest metoda”, a każda z kompozycji rządzi się swoją własną, wewnętrzną logiką, opartą na grze skojarzeń i dwu- / wieloznaczności, doświadczeń i wyobrażeń.

Malarka zwykle osadza „akcję” swoich obrazów w przestrzeni kosmicznej, a wizualnym motywem, spinającym jej twórczość, jest wszędobylska postać astronauty. Staje się on inkarnacją „świętego-strażnika”, który – jak wskazuje sama artystka – czuwa „na granicy światów – ziemskiej rzeczywistości i nieodkrytej otchłani kosmosu”. Postać świętego-astronauty uznać można za wizualną metaforę, wewnątrz której kumulują się napięcia na linii empiryzm – wiara. Jak relację między nimi widzi Julia Curyło? „Czy naprawdę istnieje nieprzezwyciężalna sprzeczność pomiędzy religią i nauką? Czy religia może zostać zastąpiona przez naukę?” – pytał nie kto inny jak… Albert Einstein. Jeden z największych umysłów XX wieku bez wahania uznawał możliwość symbiotycznego współistnienia obu tych sfer. Pogląd ten zdaje się podzielać Julia Curyło, która łączenie w swoich pracach wątków religijnych i naukowych określa mianem „dialogu” między obiema tymi sferami, a to, co ją szczególnie interesuje, nazywa „spotkaniem świata realnego i cudownego”.

Julia Curyło – studiowała w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w 2009 roku obroniła dyplom w pracowni malarstwa prof. Leona Tarasewicza i pracowni sztuki w przestrzeni publicznej prof. Mirosława Duchowskiego. Jest autorką obrazów oraz instalacji prezentowanych w przestrzeni miejskiej. W styczniu 2010 roku wygrała konkurs zorganizowany przez Galerię A19, działającą na stacji metra Marymont w Warszawie. Pokazany tam wielkoformatowy mural „Baranki Boże” przyniósł artystce rozgłos. W maju 2011 roku została nominowana do prestiżowej nagrody 10. Konkursu im. Gepperta. Od 2015 roku zajmuje wysokie miejsca w rankingu Kompasu Młodej Sztuki.

Dorota Chilińska: „Systemy złożone. Manifest”

06.03–29.03.2020

otwarcie wystawy: 06.03.2020 (wtorek), godz. 18.00 / wstęp wolny

kuratorka: Joanna Gwiazda

Wystawa jest trzecią odsłoną projektu „Systemy złożone”, który Dorota Chilińska rozpoczęła w 2017 roku. Artystka posługuje się tu metaforą ula, będącego wzorem półautonomicznego systemu złożonego oraz modelem społeczeństwa matriarchalnego. Te dwa paradygmaty mają kluczowe znaczenie dla autorki, która posługując się metaforą konstruuje paralele między systemami społecznymi ludzi i pszczół. W najnowszej odsłonie projektu „Systemy złożone. Manifest” odnosi się do współczesnych ruchów feministycznych oraz aktualnej sytuacji społeczno-politycznej.

Na wystawie „Systemy złożone. Manifest” pojawia się kilka zagadnień. Pierwszym są aktywistki społeczne sfotografowane przez artystkę w pszczelich maskach, wystylizowane na przodowniczki pracy. Wątek ten łączy się i dopełnia następny – temat pracy kolektywnej, zwizualizowany przez autorkę w instalacji zbudowanej z przemysłowych maszyn do szycia. Trzecim, kluczowym zagadnieniem poruszanym w „Manifeście” jest dążenie do rewolucji. Proces ten zaczyna się, gdy występujące zwykle w systemie złożonym patologie i nierówności nabrzmiewają, „kłują” w oczy i wyzwalają w społeczeństwie zniecierpliwienie, rozczarowanie i gniew – uczucia, które są siłą napędową każdej rewolucji. W instalacji Doroty Chilińskiej prezentowanej w Wozowni z ula wypływają historyczne manifesty, kłębiąc się na niekończących się wydrukach.

Inspiracją do stworzenia wystawy „Systemy złożone. Manifest” jest książka belgijskiego pisarza Maurice’a Maeterlincka „Życie pszczół”.

Dorota Chilińska (1975) – artystka multimedialna. Tworzy instalacje wideo, fotografie, zajmuje się również filmem artystycznym i dokumentalnym. Studia ukończyła na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu w pracowni Wojciecha Bruszewskiego. Obecnie prowadzi pracownię multimediów na macierzystej uczelni. Jej prace pokazywane były m.in. na festiwalach w Wenecji, Japonii, Berlinie, Pradze. Uczestniczyła również w festiwalu WRO, Transvizualia oraz wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w Polsce i za granicą.

/// WYDARZENIA

10.03.2020 (wtorek), godz. 18.00 / wstęp wolny

Death of Patriarchy. Manifest i opór – wykład Katarzyny Lewandowskiej

Wykład towarzyszy wystawie Doroty Chilińskiej „Systemy złożone. Manifest”, poprzez którą artystka nawiązuje do współczesnych ruchów feministycznych i aktualnej sytuacji społeczno-politycznej, a także zagadnień takich jak kobiecy społeczny aktywizm, praca kolektywna oraz dążenie do rewolucji. Jak zapowiada Katarzyna Lewandowska: „Z czasie wykładu opowiem o «Dead Of patriarchy» – artystycznym czasopiśmie, powołanym wspólnie, stanowiącym zbiór ważnych tekstów-manifestów, które uderzają we władzę. Chcieliśmy bardzo wyraźnie określić swoją niechęć do patriarchalnej wizji rzeczywistości, która trwa już tak długo (…).”

Katarzyna Lewandowska (Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku) – historyczka sztuki, feministka, kuratorka, aktywistka, anarchistka, działaczka na rzecz praw istot nieludzkich i wykluczonych. W badaniach skupia się na poszukiwaniu cielesności w sztuce współczesnej, wykorzystując dyskurs filozofii feministycznej. Zainteresowana sztuką zaangażowaną i totalną, która wchodzi w krytyczny dyskurs z władzą. Autorka wielu wystaw oraz cyklu wystaw i działań między innymi: „Femine”, „Anarchia” oraz „Młode” i „Danzig meine liebie” (razem z Dorotą Chilińską). Założycielka czasopism: „Splesz”, „Dead Of patriarchy”.