JAZZ Od Nowa Festival 2023: MAZZOLL | JACQUES KUBA SÉGUIN

MAZZOLL (PL)
Jerzy Mazzoll – klarnet, klarnet basowy

Ze sztuką awangardową – by przywołać tylko dadaistów albo futurystów – nierozerwalnie związana jest idea (filozofia) artystycznej prowokacji, która w skrajnych wypadkach może prowadzić do aktów agresji wobec publiczności czy też ideologicznych i artystycznych adwersarzy. W historii JONF – mimo, że tylko część propozycji artystycznych firmowanych jego nazwą można by zakwalifikować jako awangardową – najbardziej wyrazistym przykładem owej prowokacji, jeśli nie wręcz agresji był osobliwy monolog Tymona Tymańskiego, który istotną część swego solowego występu, co najmniej kilka lat po definitywnym rozpadzie Miłości, wypełnił tyradą, ściślej zaś dłuższą serią obelg pod adresem ówczesnego Zarządu Głównego PSJ. Niewiele wcześniej Jerzy Mazolewski alias Mazzoll, postrzegany jako jeden z ojców założycieli rodzimej awangardy jazzowej przełomu XX i XXI stulecia w postaci, generalnie kojarzonej jako „yass”, przez cały swój solowy występ siedział na estradzie odwrócony plecami do publiczności, improwizując na klarnecie basowym. Słuchacze w podobnej sytuacji mieli wszelkie powody ku temu, by manifestacyjnie opuścić salę koncertową – co jednak nie nastąpiło. Co godne podkreślenia, następna wizyta Mazzolla na JONF, tym razem na czele polsko-japońskiego składu Mazzoll Bow Trio – z kontrabasistą Sławkiem Janickim, szefem głównej bodaj platformy promocyjnej yassu w postaci bydgoskiego klubu „Mózg” – nie była w żaden sposób kontrowersyjna pod względem obyczajowym. W sensie muzycznym okazała się natomiast znacznie bogatsza i ciekawsza niż poprzednia – w istotnej mierze dzięki niekonwencjonalnemu japońskiemu gitarzyście Kazuhisa Uchihashi’emu, grającemu też na daksofonie – eksperymentalnym drewnianym instrumencie zaliczanym do idiofonów. Należy podkreślić, że reakcja publiczności na ów niebanalnie pomyślany występ była doprawdy przyjazna. Pozostańmy zatem w nadziei, że na tegorocznej edycji JONF będzie podobnie. Wszak wszelki bunt, wyrażający się przez mniej czy bardziej wyważone prowokacje, z czasem się ustatecznia. A Mazzoll na pewno jest artystą, który ma do zaproponowania znacznie więcej niż prowokacyjne sztubackie ekscesy.

JACQUES KUBA SÉGUIN (CAN)
Kuba Séguin – trąbka, kompozycje
Jean-Michel Pilc – fortepian
Rémi-Jean LeBlanc – bas
Kevin Warren – perkusja

Kanada, mimo bliskich związków kulturowych z sąsiednimi Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej, w sensie jazzowym bywa często lekceważona w ich kontekście – mimo że tu właśnie, w Montrealu, urodził się Oscar Peterson, jeden z najbardziej renomowanych pianistów w historii jazzu. Warto też pamiętać, iż w tymże mieście znacznie później powstał Norman Guilbeault Ensemble z powodzeniem penetrujący zgoła inne, postmodernistyczne rejony jazzowego universum. Mieszkał i działał tam także Jan Jarczyk, utalentowany pianista rodem z Krakowa; pod jego to opieką, w tymże kierunku instrumentalnym, rozwijał się Jonathan Cayer – publiczności JONF znany jako członek sekstetu Odd Lot, który wystąpił na tym festiwalu w 2010 roku. Liderem tego zespołu był Jacques Kuba Seguin, trębacz grający też na flugelhornie, wykształcony pod kierunkiem Dave’a Douglasa, znanego wirtuoza tych instrumentów. Zdobyta pod tak prestiżowym nadzorem edukacja w naturalny sposób zaprocentowała w dalszej karierze Seguina, który, cztery lata po wspomnianym wyżej debiucie w „Od Nowie”, ponownie zawitał na JONF, tym razem z ambitnie pomyślanym programem, którego tytuł zapożyczono od nazwy nowego zespołu trębacza: Jacques Kuba Seguin Litania Projekt. Dodać warto, że gościem owego zespołu był wówczas Adam Bałdych: świeżo rozbłysła gwiazda światowej wiolinistyki jazzowej. Tegoroczny występ grupy Seguina na JAZZ Od Nowa Festival odbędzie się po premierze jego najnowszego albumu zatytułowanego Parfum no 1, który jest pierwszą częścią „zapachowej” trylogii. Toruńska publiczność z pewnością może oczekiwać słusznej dawki rzetelnego grania jazzowego, zabarwionego bez mała słowiańskim sentymentem.