Festiwal Prapremier 2022: WSTYD | reż. Małgorzata Wdowik
reżyseria Małgorzata Wdowik
tekst Weronika Murek, Małgorzata Wdowik
materiały dokumentalne, montaż filmu Agata Baumgart
operator kamery Małgorzata Wdowik
reżyseria światła, przestrzeń Aleksandr Prowaliński
muzyka Jan Rabiej
współpraca dramaturgiczna Olga Drygas
kostiumy Jadwiga Wdowik
korekcja dźwięku wideo Sebastian Dembski
występują Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Jaśmina Polak
w spektaklu wykorzystano utwór: „Baby” Donnie Charles Emerson
w identyfikacji wizualnej wykorzystano fotografię z cyklu „Mama”, © Aneta Grzeszykowska, 2018.
Opowieść o trzech pokoleniach kobiet z jednej rodziny, które mierzą się z pytaniami o dziedziczność wstydu. Kogo i co zdarza im się porzucić, by się od wstydu uwolnić?
Wstyd to ostatnia część tryptyku teatralnego Małgorzaty Wdowik o emocjach. Reżyserka, wychodząc od osobistej historii, rozważa, jak funkcjonuje wstyd jako narzędzie budowania nierówności społecznych.
Zastanawia się, komu przysługuje przywilej opowiadania o słabości i wstydzie i jak to robić. Wstyd to przecież moment, gdy stajemy się widoczni, mimo że nie jesteśmy na to gotowi. Do roli obserwatora intymnych relacji rodzinnych reżyserka zaprosiła dokumentalistkę Agatę Baumgart, badającą od lat relacje matek i córek.
Źródło: Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy
tekst Weronika Murek, Małgorzata Wdowik
materiały dokumentalne, montaż filmu Agata Baumgart
operator kamery Małgorzata Wdowik
reżyseria światła, przestrzeń Aleksandr Prowaliński
muzyka Jan Rabiej
współpraca dramaturgiczna Olga Drygas
kostiumy Jadwiga Wdowik
korekcja dźwięku wideo Sebastian Dembski
występują Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Jaśmina Polak
w spektaklu wykorzystano utwór: „Baby” Donnie Charles Emerson
w identyfikacji wizualnej wykorzystano fotografię z cyklu „Mama”, © Aneta Grzeszykowska, 2018.
Opowieść o trzech pokoleniach kobiet z jednej rodziny, które mierzą się z pytaniami o dziedziczność wstydu. Kogo i co zdarza im się porzucić, by się od wstydu uwolnić?
Wstyd to ostatnia część tryptyku teatralnego Małgorzaty Wdowik o emocjach. Reżyserka, wychodząc od osobistej historii, rozważa, jak funkcjonuje wstyd jako narzędzie budowania nierówności społecznych.
Zastanawia się, komu przysługuje przywilej opowiadania o słabości i wstydzie i jak to robić. Wstyd to przecież moment, gdy stajemy się widoczni, mimo że nie jesteśmy na to gotowi. Do roli obserwatora intymnych relacji rodzinnych reżyserka zaprosiła dokumentalistkę Agatę Baumgart, badającą od lat relacje matek i córek.
Źródło: Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy