Efekt dalekowzroczności – wystawa

Efekt dalekowzroczności to tytuł wystawy, na której już niebawem dydaktycy kierunku grafika będą prezentować swoje prace w Galerii Forum w ramach współpracy artystycznej i wystawienniczej z Wydziałem Sztuk Pięknych UMK w Toruniu.

Dalekowzroczność, określana również jako nadwzroczność, jest wadą w sposobie widzenia. To zaburzenie wzroku, według którego nie można dokładnie widzieć tego, co znajduje się najbliżej, bo wszystko jest nieostre i rozmazane. Natomiast można dokładnie zobaczyć to, co znajduje się znacznie dalej, i mimo większej odległości, przedmioty nie tracą na ostrości. Chcąc przenieść koncepcję opartą na wadach wzroku do dzieł z obszaru sztuk wizualnych, odniesienia do dalekowzroczności będą dotyczyć nie tyle sposobu widzenia elementów, które składają się na formę prac, co na warstwę treściową, związaną z odległością czasową, czyli z przyszłością.
Analiza tego, co będzie „dalej”, opiera się w przypadku tej wystawy na obserwacji kondycji współczesnego człowieka, zarówno jako jednostki, jak i społeczności. Stąd też uzasadniony niepokój i obawy cechują wiele z prac, które składają się na całość wystawy Efekt dalekowzroczności. Koncepcje i historie prezentowane w pracach artystów biorących udział w wystawie wywodzą się z obserwacji, ale kluczowa jest tu warstwa treściowa prac, w której stawiane są pytania o istotne dla życia i rozwoju człowieka kwestie.

W pracach, które składają się na całość wystawy, pojawia się m.in. temat badania wpływu na postrzeganie ciała, jaki mamy my sami, na ile jest ono postrzegane indywidualnie, a na ile poddane jest ocenie i wartościowaniu w aspekcie społecznym. Ten problem analizuje w pracy Habitus Borys Makary. Do procesu poszukiwania tożsamości, wykluczeń i cierpienia, na które spuszczana jest społecznie zasłona milczenia, odnoszą się prezentowane na wystawie prace Imprints of Identity i Scars Katarzyny Rumińskiej. Człowiek jako eksperyment stał się analizą, w której kluczowa jest nowa filozofia, opierająca się na refleksji nad cierpieniem egzystencjalnym u Marka Herbika w cyklu Dehumanizacja. Krytyczne rozumienie i odniesienia do tego, czym jest kreatywność, są problematyką prac Bartłomieja Jarmolińskiego w cyklu Ćwiczenia kreatywności. Potrzeba skupienia się na sobie, doświadczania czegoś wyjątkowego w aspekcie metafizycznym oraz powrót do pierwotnej, kobiecej energii istnienia znajdziemy w pracach Anny Andrzejewskiej Lądowanie na planecie Ziemia i u Roksany Kularskiej-Król w cyklu Boginie codzienności. Transcendencja, medytacja obrazująca harmonię, potrzeba równowagi jako jedynego kierunku na drodze do samopoznania i dalszego rozwoju to obszar, w którym sytuują się prace Elżbiety Dul-Ledwosińskiej, Marka Poźniaka oraz obrazy malarskie z cyklu Equilibrium Doroty Herbik.

Graficzne obrazo-obiekty Joanny Małeckiej oraz prace dźwiękowe Karola Stolarka wykorzystują dynamikę jako poszukiwanie bodźca i prowokowanie zarazem do aktywności życiowej, w której to, co ludzkie, jest najistotniejsze. Tytułowy efekt dalekowzroczności ma na celu uświadomienie odbiorcy, jakie mechanizmy nami rządzą i jak bardzo podatni jesteśmy na przyzwyczajenia, z którymi żyjemy od zawsze, według których tak trudno przyswoić nam to, co inne. Być może intuicyjnie osoby tworzące posiadają umiejętności, które pozwalają im widzieć więcej, może też widzieć dalej. A jest to możliwe poprzez obserwacje i analizy, które realizują w procesach twórczych. Jeśli tak jest, to procesy twórcze, których efektami finalnymi są prezentowane na wystawie prace, można traktować jako zwyczajnie niezwykłe umiejętności zobaczenia i przewidzenia procesów, które mogą być ważne, istotne, by umiejętnie obserwować i odnaleźć własną drogę i miejsce.

Wydział Artystyczny, kierunek grafika reprezentują: Anna Andrzejewska, Elżbieta Dul-Ledwosińska, Dorota Herbik, Marek Herbik, Bartek Jarmoliński, Roksana Kularska-Król, Borys Makary, Joanna Małecka, Marek Poźniak, Katarzyna Rumińska, Karol Stolarek.
Kurator galerii: dr Tomasz Wlaźlak