37. Toruńskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora: BARBARA KRAFFTÓWNA W KRAINIE CZARÓW. IKONA, KTÓRA JEST KOCHANĄ. MONOLOG REMIGIUSZA GRZELI
- Wydarzenie archiwalne: 19.05.2023
Teatr Baj PomorskiToruń, Piernikarska 9
DOJAZD
UDOSTĘPNIJ Barbara Krafftówna była jedną z najważniejszych aktorek polskiego teatru, estrady, telewizji i kina XX wieku. Na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni we wrześniu 2021 r. świętowała 75-lecie pracy artystycznej. Jej trwająca do ostatnich dni kariera pełna była przełomowych i ważnych ról, m.in. była pierwszą w historii polskiego teatru Iwoną, księżniczką Burgunda (1957 rok). Do dziś uważa się Krafftównę za modelową aktorkę Witkacego. Za tytułową rolę Matki zagraną w Los Angeles po angielsku otrzymała nagrodę pisma Drama Loque. Czuła się znakomicie w repertuarze, który pokazywał rzeczywistość w krzywym zwierciadle, w rolach niepozbawionych humoru i ciepłej ironii. Grała w przedstawieniach m.in. Iwo Galla, Haliny Mikołajskiej, Konrada Swinarskiego, Wandy Laskowskiej (inscenizatorki Witkacego), Kazimierza Dejmka, Izabelli Cywińskiej, Andrzeja Wajdy, Erwina Axera, Macieja Prusa.
Rola Felicji w filmie Wojciecha Jerzego Hasa Jak być kochaną? przyniosła jej Nagrodę Golden Gate dla najlepszej aktorki na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco, a film brał udział w konkursie festiwalu w Cannes. Popularność zyskała m.in. rolą Honoratki w serialu Czterej pancerni i pies, a także repertuarem kabaretowym i piosenkarskim (przede wszystkim w „Kabarecie Starszych Panów”). Po ćwierćwieczu w Ameryce, wróciła do Polski i zagrała m.in. Matkę w Peer Gyncie i tytułową Alicję w spektaklach Pawła Miśkiewicza, Markizę w Biesiadzie u hrabiny Kotłubaj w reż. Roberta Glińskiego w Teatrze Telewizji.
Po monodram sięgnęła dwukrotnie. W 1995 roku w telewizyjnym spektaklu Tomasza Wiszniewskiego wg Arnolda Weskera Co się właściwie stało Betty Lemon? i w wystawionym z okazji 60-lecia pracy artystycznej monodramie Błękitny diabeł Remigiusza Grzeli, który reżyserowała wspólnie z Józefem Opalskim.
Krafftówna i Grzela rozpoczęli wieloletnią współpracę w 2006 roku właśnie od Błękitnego diabła – opowieści o ostatnich latach Marleny Dietrich. Grzela napisał monodram na bazie swoich przeprowadzonych w Paryżu rozmów z sekretarką Dietrich, Normą Bosquet. Prapremiera odbyła się w Teatrze Muzycznym w Gdyni, premiera w Teatrze Narodowym w Warszawie. Krafftówna pokazała Błękitnego diabła w najważniejszych polskich teatrach. Później zamówiła u Grzeli komedię Oczy Brigitte Bardot, którą zagrała w Teatrze Na Woli wspólnie z Marianem Kociniakiem z okazji swoich 80. urodzin (reż. Maciej Kowalewski). Była też Wierą Gran w słuchowisku Pieśń ujdzie cało według jego powieści Bądź moim Bogiem. Wspólnie napisali książkę Krafftówna w krainie czarów, na podstawie której powstał pełnometrażowy film dokumentalny pod tym samym tytułem w reżyserii Piotra Konstantinowa i Macieja Kowalewskiego ze scenariuszem i rozmowami Grzeli. Była to ostatnia rola filmowa Barbary Krafftówny. Film otrzymał m.in. nagrodę Best Document about a Person na festiwalu Best Documentary Award w Londynie, nominację w kategorii Documentary Feature Film na Madrid Film Awards, a Bartosz Piotrowski i Marcin Janos Krawczyk nagrodę za najlepsze zdjęcia od PSC Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych.
Barbara Krafftówna i Remigiusz Grzela znali się ponad 20 lat, współpracowali ze sobą 16. Grzela prowadził też wiele spotkań z publicznością z udziałem Barbary Krafftówny.
W trakcie spotkania „Barbara Krafftówna w krainie czarów. Ikona, która jest kochana” Remigiusz Grzela nie tylko opowie o swojej współpracy i przyjaźni z legendarną aktorką, nakreśli jej artystyczny portret, prezentując filmowe fragmenty ich wspólnych działań (spektakli Błękitny diabeł, Oczy Brigitte Bardot i filmu Krafftówna w krainie czarów), ale odsłoni też kulisy warsztatu dramaturga piszącego monodramy m.in. dla Małgorzaty Rożniatowskiej (Uwaga – złe psy!), Ewy Kasprzyk (Patty Diphusa wg Almodovara i Marilyn i papież), Ewy Błaszczyk (Oriana Fallaci. Chwila, w której umarłam), Ewy Ziętek (Nieostrość widzenia).
Remigiusz Grzela jest dziennikarzem, pisarzem, dramaturgiem i scenarzystą, autorem kilkunastu wystawianych sztuk, dwudziestu książek (ostatnia to Z kim tak ci będzie źle jak ze mną? Historia Kaliny Jędrusik i Stanisława Dygata i Trzy życia Ireny Gelblum), był kierownikiem literackim Teatru Na Woli, jest kierownikiem literackim Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich i Festiwalu Warszawa Singera. Jest stałym autorem „Zwierciadła”, gdzie ma cykl rozmów „Mam wpływ”.
Źródło: Teatr Baj Pomorski w Toruniu
Rola Felicji w filmie Wojciecha Jerzego Hasa Jak być kochaną? przyniosła jej Nagrodę Golden Gate dla najlepszej aktorki na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco, a film brał udział w konkursie festiwalu w Cannes. Popularność zyskała m.in. rolą Honoratki w serialu Czterej pancerni i pies, a także repertuarem kabaretowym i piosenkarskim (przede wszystkim w „Kabarecie Starszych Panów”). Po ćwierćwieczu w Ameryce, wróciła do Polski i zagrała m.in. Matkę w Peer Gyncie i tytułową Alicję w spektaklach Pawła Miśkiewicza, Markizę w Biesiadzie u hrabiny Kotłubaj w reż. Roberta Glińskiego w Teatrze Telewizji.
Po monodram sięgnęła dwukrotnie. W 1995 roku w telewizyjnym spektaklu Tomasza Wiszniewskiego wg Arnolda Weskera Co się właściwie stało Betty Lemon? i w wystawionym z okazji 60-lecia pracy artystycznej monodramie Błękitny diabeł Remigiusza Grzeli, który reżyserowała wspólnie z Józefem Opalskim.
Krafftówna i Grzela rozpoczęli wieloletnią współpracę w 2006 roku właśnie od Błękitnego diabła – opowieści o ostatnich latach Marleny Dietrich. Grzela napisał monodram na bazie swoich przeprowadzonych w Paryżu rozmów z sekretarką Dietrich, Normą Bosquet. Prapremiera odbyła się w Teatrze Muzycznym w Gdyni, premiera w Teatrze Narodowym w Warszawie. Krafftówna pokazała Błękitnego diabła w najważniejszych polskich teatrach. Później zamówiła u Grzeli komedię Oczy Brigitte Bardot, którą zagrała w Teatrze Na Woli wspólnie z Marianem Kociniakiem z okazji swoich 80. urodzin (reż. Maciej Kowalewski). Była też Wierą Gran w słuchowisku Pieśń ujdzie cało według jego powieści Bądź moim Bogiem. Wspólnie napisali książkę Krafftówna w krainie czarów, na podstawie której powstał pełnometrażowy film dokumentalny pod tym samym tytułem w reżyserii Piotra Konstantinowa i Macieja Kowalewskiego ze scenariuszem i rozmowami Grzeli. Była to ostatnia rola filmowa Barbary Krafftówny. Film otrzymał m.in. nagrodę Best Document about a Person na festiwalu Best Documentary Award w Londynie, nominację w kategorii Documentary Feature Film na Madrid Film Awards, a Bartosz Piotrowski i Marcin Janos Krawczyk nagrodę za najlepsze zdjęcia od PSC Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych.
Barbara Krafftówna i Remigiusz Grzela znali się ponad 20 lat, współpracowali ze sobą 16. Grzela prowadził też wiele spotkań z publicznością z udziałem Barbary Krafftówny.
W trakcie spotkania „Barbara Krafftówna w krainie czarów. Ikona, która jest kochana” Remigiusz Grzela nie tylko opowie o swojej współpracy i przyjaźni z legendarną aktorką, nakreśli jej artystyczny portret, prezentując filmowe fragmenty ich wspólnych działań (spektakli Błękitny diabeł, Oczy Brigitte Bardot i filmu Krafftówna w krainie czarów), ale odsłoni też kulisy warsztatu dramaturga piszącego monodramy m.in. dla Małgorzaty Rożniatowskiej (Uwaga – złe psy!), Ewy Kasprzyk (Patty Diphusa wg Almodovara i Marilyn i papież), Ewy Błaszczyk (Oriana Fallaci. Chwila, w której umarłam), Ewy Ziętek (Nieostrość widzenia).
Remigiusz Grzela jest dziennikarzem, pisarzem, dramaturgiem i scenarzystą, autorem kilkunastu wystawianych sztuk, dwudziestu książek (ostatnia to Z kim tak ci będzie źle jak ze mną? Historia Kaliny Jędrusik i Stanisława Dygata i Trzy życia Ireny Gelblum), był kierownikiem literackim Teatru Na Woli, jest kierownikiem literackim Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich i Festiwalu Warszawa Singera. Jest stałym autorem „Zwierciadła”, gdzie ma cykl rozmów „Mam wpływ”.
Źródło: Teatr Baj Pomorski w Toruniu