Maria z Radziwiłłów Skórzewska (1872–1944) – hrabina na Lubostroniu, działaczka niepodległościowa

Jej ojciec książę Karol Radziwiłł, pan na Nieświeżu zadecydował, że Maria wyjdzie za hrabiego Witolda Skórzewskiego, którego dobra były zacne, ale Skórzewscy nie mogli pochwalić się rodowodem godnym Radziwiłłów, a ich rezydencje leżały hen, gdzieś na dalekiej Wielkopolsce. Po hucznym weselu małżonkowie zaczęli zarządzać rozległymi włościami. W 1912 roku wydarzyło się nieszczęście – Witold zginął podczas polowania. Od tej pory hrabina Maria musiała radzić sobie sama. Zarządzała majątkiem i angażowała się w życie okolicy – współbudowała kościół w Rynarzewie, organizowała gwiazdki dla ubogich dzieci, w czasie powstania wielkopolskiego założyła lazarety w Lubostroniu i w Brzozie oraz kuchnię i pralnię polową. Powstańcem wielkopolskim był jej syn Zygmunt. W 1931 roku otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Kiedy wybuchła II wojna światowa, Niemcy zarekwirowali dobra lubostrońskie, 67-letnią Marią wygnano z pałacu, pozwalając jej zabrać jedynie komplet rodowych sztućców dla jednej osoby.

Fotografia ze zbiorów Pałacu w Lubostroniu.