Maria Wierzbicka (1879–1972) – bibliotekarka

Z urodzenia gnieźnianka, przed I wojna światowa pracowała jako nauczycielka w Warszawie i jako sekretarka we Lwowie. Po 1919 roku swoje życie związała z Bydgoszczą, a ściślej z Miejską Biblioteką. Prawdziwa bibliofilka, poświęciła się swojej pracy tak dalece, że nie założyła rodziny. Przez cały okres międzywojenny była „prawą ręką” dyrektora Witolda Bełzy. Jako kierowniczka działu uzupełniania, gromadzenia i opracowywania dbała o główny, bydgoski księgozbiór. To dzięki niej znalazło się w nim wiele cennych pozycji. Jej prace doceniono, przyznając Marii Wierzbickiej w 1935 roku Srebrny Krzyż Zasługi. Pracując w bibliotece podczas II wojny światowej najcenniejsze książki, z narażeniem życia, ukrywała przed okupantem w bibliotecznych zakamarkach. Po 1945 roku znów przyszło jej uzupełniać uszczuplony przez lata okupacji bydgoski księgozbiór biblioteczny. Książkom poświęciła przeszło 40 lat życia.