Diecezjalne Centrum Kultury Zamek Bierzgłowski
Diecezjalne Centrum Kultury mieści się w wyjątkowym XIII-wiecznym gotyckim zamku. Spotykają się tu cisza potrzebna do kontemplacji i spokój niezbędny do wypoczynku. Klimat krzyżackiego zamku, pełnego spokoju, sprzyja oderwaniu się od codziennych spraw, a piękny ogród otaczający kompleks budynków także zimą stwarza warunki do owocnego wypoczynku. W obiekcie organizowane są konferencje a także uroczystości prywatne. Dziedziniec oraz sala koncertowa są miejscem organizacji wydarzeń m.in. koncertów oraz festynów.
Pokrzyżacki zamek w miejscowości Zamek Bierzgłowski, zbudowany z kamienia i cegły, początkami sięga poł. XIII wieku. Należy do najstarszych na Ziemi Chełmińskiej. Wzniesiony na stoku pradoliny Wisły był obronną siedzibą komturów zakonu krzyżackiego do 1415 r. Własnością krzyżacką przestał być w 1454 r. Z nakazu króla Kazimierza Jagielończyka zamek częściowo zburzono. Od 1520 r. do 1840 r. był w posiadaniu rady miasta Torunia, potem przeszedł w prywatne ręce. W 1930 r. został wykupiony przez rząd pruski. Następnie od 1929 r. stał się własnością biskupa chełmińskiego Stanisława Okoniewskiego, który remontując zamek przeznaczył go na dom rekolekcyjny. Po II wojnie światowej w zamku przejętym przez ówczesne władze państwowe urządzono Państwowy Dom Opieki Społecznej. Wraz z powstaniem Diecezji Toruńskiej w 1992 r. zamek oddano Kościołowi na własność Kurii tejże Diecezji. Po kilkuletnim remoncie zniszczonego obiektu od 2001 r. w zamku mieści się Diecezjalne Centrum Kultury. Zachowane grube mury, sucha fosa, przez którą niegdyś przerzucone były dwa mosty zwodzone, są świadectwem obronnego charakteru średniowiecznego zamku. Portalowa rzeźba ceramiczna z ok. 1305 r. i ostrołukowe sklepienia wnętrz podkreślają jego gotycki charakter.
Zamek Bierzgłowski rys historyczny:
Pokrzyżacki zamek w miejscowości Zamek Bierzgłowski, zbudowany z kamienia i cegły, początkami sięga poł. XIII wieku. Należy do najstarszych na Ziemi Chełmińskiej. Wzniesiony na stoku pradoliny Wisły był obronną siedzibą komturów zakonu krzyżackiego do 1415 r. Własnością krzyżacką przestał być w 1454 r. Z nakazu króla Kazimierza Jagielończyka zamek częściowo zburzono. Od 1520 r. do 1840 r. był w posiadaniu rady miasta Torunia, potem przeszedł w prywatne ręce. W 1930 r. został wykupiony przez rząd pruski. Następnie od 1929 r. stał się własnością biskupa chełmińskiego Stanisława Okoniewskiego, który remontując zamek przeznaczył go na dom rekolekcyjny. Po II wojnie światowej w zamku przejętym przez ówczesne władze państwowe urządzono Państwowy Dom Opieki Społecznej. Wraz z powstaniem Diecezji Toruńskiej w 1992 r. zamek oddano Kościołowi na własność Kurii tejże Diecezji. Po kilkuletnim remoncie zniszczonego obiektu od 2001 r. w zamku mieści się Diecezjalne Centrum Kultury. Zachowane grube mury, sucha fosa, przez którą niegdyś przerzucone były dwa mosty zwodzone, są świadectwem obronnego charakteru średniowiecznego zamku. Portalowa rzeźba ceramiczna z ok. 1305 r. i ostrołukowe sklepienia wnętrz podkreślają jego gotycki charakter.