Justyna Emilia Wichlińska (1878–1964) – ziemianka, działaczka społeczna

Nazywana dobrym duchem Tuczna Justyna Wichlińska wciąż angażowała się w różne przedsięwzięcia. Jeszcze w rodzinnym majątku Ostrowa nad Gopłem, po powrocie z pensji w Poznaniu, uczyła dzieci języka polskiego i historii. Po wyjściu za mąż za Lucjana Wichlińskiego i przeprowadzce do Tuczna kontynuowała działalność oświatową, przygotowywała przedstawienia teatralne, wykorzystując w nich folklor kujawski. Od 1913 roku współtworzyła Koło Ziemianek i Stowarzyszenie Kobiet Pracujących. W czasie powstania wielkopolskiego dostarczała do Inowrocławia żywność dla powstańców, zorganizowała punkt sanitarny w Rucewie. W 1919 roku została prezeską inowrocławskiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża. Rok później udało się jej otworzyć, działającą przez cały okres międzywojenny, Bursę Ziemi Kujawskiej w Inowrocławiu. Dzięki jej finansowemu wsparciu chłopcy z niezamożnych rodzin mogli uczyć się w tamtejszych szkołach średnich. Po wojnie zamieszkała w Inowrocławiu, później w Warszawie. Za pracę społeczną została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.