Aniela Potulicka (1861–1932) – ziemianka, filantropka, działaczka społeczna

Kiedy zmarł Kazimierz Potulicki, właściciel ogromnych posiadłości, jego córka miała 19 lat i została spadkobierczynią dóbr w okolicach Potulic i Ślesina. Aniela okazała się świetną gospodynią – utrzymywała majątek rodzinny w dobrej kondycji, a nadwyżki przeznaczała na działalność charytatywną. Organizowała kursy oświatowe o tematyce patriotycznej i religijnej, zainicjowała kursy zajęć praktycznych dla kobiet, często prowadziła je osobiście, i założyła w Potulicach związek oświatowy „Ognisko” oraz bibliotekę, sprowadzając polskie książki i prasę ze wszystkich trzech zaborów. Skutecznie zabiegała o powstanie nowej parafii w Samsiecznie, w dobrach Potulickich. Odrestaurowała również świątynię w Ślesinie. Działalność społeczną kontynuowała po I wojnie światowej. Józef Kruszyński, ks. Rektor powstałego w 1918 roku Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, namówił ją do wsparcia młodej uczelni. Po odwiedzeniu Lublina aktem z 24 II 1928 roku utworzona została Fundacja Potulicka, na której cele hrabina przeznaczyła wszystkie swoje dobra, liczące wówczas 6038 ha. Całość dochodów z tych dóbr została przekazana na potrzeby lubelskiego uniwersytetu.