Aleksandra Aspis (1857–1933) – animatorka życia kulturalnego, nauczycielka, dyrektorka Szkoły Żeńskiej we Włocławku

Aleksandra Aspis, urodzona w Nieszawie prawnuczka generała Antoniego Madalińskiego, wyrastała w domu o silnych tradycjach patriotycznych. W 1876 roku wróciła w rodzinne strony jako absolwentka prestiżowego Instytutu św. Elżbiety w Petersburgu. Miała 19 lat i mocne postanowienie stworzenia we Włocławku szkoły dla panien, w której uczennice prócz zdobywania wiedzy niezbędnej dla młodych dam, miały uczyć się tajnie języka polskiego i historii Polski. Aleksandra wiele ryzykowała decydując się na taką działalność – inna włocławska nauczycielka, Izabela Zbiegniewska, za krzewienie postaw patriotycznych wśród uczennic została zmuszona do zamknięcia swojej szkoły. Pensja pani Aspis była najpierw szkołą 4-klasową, a w 1910 roku przekształciła się w 7-klasową Szkołę Żeńską. Słynęła z bardzo wysokiego poziomu nauczania. Do szkoły przyjmowane były uczennice różnych wyznań, córki powstańców i sieroty nie płaciły czesnego. Szkoła działała nieprzerwanie do 1932 roku. W wolnej już Polsce, placówką przekształconą w 8-klasowe Gimnazjum Realne, kierowała córka Aleksandry – Władysława, wykształcona w Paryżu.